Þá kallaði Hrappur til sín Vigdísi konu sína og mælti: "Ekki hefi eg verið
kvellisjúkur," segir hann, "er og það líkast að þessi sótt skilji vorar
samvistur. En þá að eg er andaður þá vil eg mér láta gröf grafa í
eldhúsdyrum og skal mig niður setja standanda þar í dyrunum. Má eg þá enn
vendilegar sjá yfir híbýli mín."

Eftir þetta deyr Hrappur.

Svo var með öllu farið sem hann hafði fyrir sagt því að hún treystist eigi
öðru. En svo illur sem hann var viðureignar þá er hann lifði þá jók nú miklu
við er hann var dauður því að hann gekk mjög aftur. Svo segja menn að hann
deyddi flest hjón sín í afturgöngunni. Hann gerði mikinn ómaka þeim flestum
er í nánd bjuggu. Var eyddur bærinn á Hrappsstöðum.

Vigdís kona Hrapps réðst vestur til Þorsteins surts bróður síns. Tók hann
við henni og fé hennar.

Nú var enn sem fyrr að menn fóru á fund Höskulds og sögðu honum til þeirra
vandræða er Hrappur gerir mönnum og biðja hann nokkuð úr ráða. Höskuldur
kvað svo vera skyldu, fer með nokkura menn á Hrappsstaði og lætur grafa upp
Hrapp og færa hann í brott þar er síst væri fjárgangur í nánd eða
mannaferðir. Eftir þetta nemast af heldur afturgöngur Hrapps.

Sumarliði son Hrapps tók fé eftir hann og var bæði mikið og frítt. Sumarliði
gerði bú á Hrappsstöðum um vorið eftir og er hann hafði þar litla hríð búið
þá tók hann ærsl og dó litlu síðar.

Nú á Vigdís móðir hans að taka þar ein fé þetta allt. Hún vill eigi fara til
landsins á Hrappsstöðum. Tekur nú Þorsteinn surtur fé þetta undir sig til
varðveislu. Þorsteinn var þá hniginn nokkuð og þó hinn hraustasti og vel
hress.


18. kafli - Af þeim Surts sonum

Í þann tíma hófust þeir upp til mannvirðingar í Þórsnesi frændur Þorsteins,
Börkur hinn digri og Þorgrímur bróðir hans. Brátt fannst það á að þeir
bræður vildu þá vera þar mestir menn og mest metnir. Og er Þorsteinn finnur
það þá vill hann eigi við þá bægjast, lýsir því fyrir mönnum að hann ætlar
að skipta um bústaði og ætlaði að fara byggðum á Hrappsstaði í Laxárdal.
Fred and Grace Hatton
Hawley Pa