I. Kapítuli: Frá Jóða jarli Gormóarsyni (Chapter 1: Concerning Jarl Jóði
Gormóarsson)
March 1, 2010 in The saga | 2 comments

JÓÐI HÉT MAÐR, sonr Gormóar. Jóði var maðr lítill, en svá sterkr, at eigi
váru hans jafningjar. En er hann var á unga aldri, lá hann í víkingu ok
herjaði. Með honum var í félagsskap sá maðr, er kallaðr var Vindú, gofugr
maðr ok inn mesti afreksmaðr at afli ok áræði. Hann var berserkr. Þeir Jóði
áttu einn sjóð báðir, ok var með þeim in kærsta vinátta.

Jóði átti einn son. Hét hann Dúkú. Dúkú var svartr maðr ok ljótr, líkr feðr
sínum bæði yfirlits ok at skaplyndi. Gerðist hann umsýslumaðr mikill. Hann
var hagr maðr á tré ok járn ok gerðist inn mesti smiðr.

En er Dúkú var á tvítugs aldri, þá bjósk hann í hernað. Fekk Jóði honum
langskip. Til þeirar ferðar réðusk synir Vindús - þeir hofðu lið mikit ok
annat langskip - ok fóru um sumarit í víking ok ofluðu sér fjár ok hofðu
hlutskipti mikit. Þat var nokkur sumur, er þeir lágu í víking, en váru heima
um vetrum með feðrum sínum. Hafði Dúkú heim marga dýrgripi ok forði feðr
sínum. Var þá bæði gott til fjár ok mannvirðingar. Jóði var þá mjok á efra
aldri, en sonr hans var roskinn.

Falfaðinn hét herkonungr, er kallaðr var Falfaðinn eldingaflug. Hann gerðist
konungr yfir Kóruskantborg í Nóregi, ok hét þessu, at hann myndi verða
einvaldskonungr yfir Nóregi.

Falfaðinn konungr lá með her sinn í Jeðifjorðum. Hann sendi menn þar um land
á fund þeira manna, er eigi hofðu komit til hans, er hann þóttisk erendi við
eiga.

Konungs sendimenn kómu til Jóða ok fengu þar góðar viðtokur. Þeir báru upp
erendi sín, sogðu, at konungr vildi, at Jóði kæmi á fund hans. "Hann hefir,"
sogðu þeir, "spurn af, at þú ert gofugr maðr ok stórættaðr. Muntu eiga kost
af honum virðingar mikillar. Er konungi mikit kapp á því at hafa með sér þá
menn, at hann spyrr, at afreksmenn eru at afli ok hreysti."

Jóði svarar, sagði, at hann var þá gamall, svá at hann var þá ekki til forr
at vera úti á herskipum. "Mun ek nú heima sitja ok láta af at þjóna
konungum."

Sendimenn fóru í brott, en er þeir kómu til konungs, sogðu þeir honum allt
þat, er Jóðí hafði rætt fyrir þeim. Konungr varð við styggr ok mælti um
nokkurum orðum, sagði, at þeir myndi vera menn stórlátir, eða hvat þeir
myndi fyrir ætlast.

Maul rauði var þá nær staddr ok bað konung vera eigi reiðan. "Ek mun fara á
fund Jóða, ok mun hann vilja fara á fund yðvarn, þegar er hann veit, at yðr
þykkir máli skipta."

Síðan fór Maul á fund Jóða ok sagði honum, at konungr var reiðr ok eigi
myndi duga, nema annarr hvárr þeira feðga fori til konungs, ok sagði, at
þeir myndi fá virðing mikla af konungi, ef þeir vildi hann þýðask, sagði frá
mikit, sem satt var, at konungr var góðr monnum sínum bæði til fjár ok
metnaðar.
Fred and Grace Hatton
Hawley Pa