Í þenna tíma er Ólafur bjó í Hvammi tekur Dala-Kollur mágur hans sótt og
andaðist.

Höskuldur son Kolls var á ungum aldri er faðir hans andaðist. Hann var fyrr
fullkominn að hyggju en vetratölu. Höskuldur var vænn maður og gervilegur.
Hann tók við föðurleifð sinni og búi. Er sá bær við hann kenndur er Kollur
hafði búið á. Hann var kallaður síðan á Höskuldsstöðum. Brátt varð Höskuldur
vinsæll í búi sínu því að margar stoðar runnu undir, bæði frændur og vinir
er Kollur faðir hans hafði sér aflað.

En Þorgerður Þorsteinsdóttir móðir Höskulds var þá enn ung kona og hin
vænsta. Hún nam eigi yndi á Íslandi eftir dauða Kolls. Lýsir hún því fyrir
Höskuldi syni sínum að hún vill fara utan með fjárhlut þann sem hún hlaut.
Höskuldur kvaðst það mikið þykja ef þau skulu skilja en kvaðst þó eigi mundu
þetta gera að móti henni heldur en annað.

Síðan kaupir Höskuldur skip hálft til handa móður sinni er uppi stóð í
Dögurðarnesi. Réðst Þorgerður þar til skips með miklum fjárhlutum. En eftir
það siglir Þorgerður á haf og verður skip það vel reiðfara og kemur við
Noreg.

Þorgerður átti í Noregi mikið ætterni og marga göfga frændur. Þeir fögnuðu
henni vel og buðu henni alla kosti þá sem hún vildi með þeim þiggja. Hún
Þorgerður tók því vel, segir að það er hennar ætlan að staðfestast þar í
landi.

Þorgerður var eigi lengi ekkja áður maður varð til að biðja hennar. Sá er
nefndur Herjólfur. Hann var lendur maður að virðingu, auðigur og mikils
virður. Herjólfur var mikill maður og sterkur. Ekki var hann fríður maður
sýnum og þó hinn skörulegsti í yfirbragði. Allra manna var hann best vígur.

Og er að þessum málum var setið átti Þorgerður svör að veita er hún var
ekkja. Og með frænda sinna ráði veikst hún eigi undan þessum ráðahag og
giftist Þorgerður Herjólfi og fer heim til bús með honum. Takast með þeim
góðar ástir. Sýnir Þorgerður það brátt af sér að hún er hinn mesti
skörungur. Þykir ráðahagur hans nú miklu betri en áður og virðulegri er hann
hefir fengið slíkrar konu sem Þorgerður var.



8. kafli - Upphaf Hrúts Herjólfssonar

Þau Herjólfur og Þorgerður höfðu eigi lengi ásamt verið áður þeim varð sonar
auðið. Sá sveinn var vatni ausinn og nafn gefið og var kallaður Hrútur. Hann
var snemmendis mikill og sterkur er hann óx upp. Var hann og hverjum manni
betur í vexti, hár og herðibreiður, miðmjór og limaður vel með höndum og
fótum. Hrútur var allra manna fríðastur sýnum eftir því sem verið höfðu þeir
Þorsteinn móðurfaðir hans eða Ketill flatnefur. Hinn mesti var hann
atgervimaður fyrir allra hluta sakir.

Herjólfur tók sótt og andaðist. Það þótti mönnum mikill skaði. Eftir það
fýstist Þorgerður til Íslands og vildi vitja Höskulds sonar síns því að hún
unni honum um alla menn fram en Hrútur var eftir með frændum sínum vel
settur.
Fred and Grace Hatton
Hawley Pa