Hann gekk þá til föður síns og mælti: "Hversu lengi skal svo fram fara faðir
að sjá hundur er eg sótti til skógar í sumar skal hér ganga um tún svo
frjálslega sem hann eigi oss öngu að svara? Sýnist mér ef slíkt þolist af
þínum nábúum sem öðrum muni eigi mikið þykja fyrir að brjóta þitt boð eða
hirða eigi hvað vér mælum."

Þorgrími kveðst mikið þykja til slíks haft "eða hvað viltu nú að hafast?"

Þorsteinn segir: "Ljós er eg í því. Eg vil að þú fáir mér menn. Vil eg taka
Búa af lífi er hann fer heim. Mér þykir eigi það í að virða að faðir hans
bjóði nokkura sæmd fyrir hann."

Þetta staðfestist með þeim feðgum. Halda þeir nú til njósnum nær Búi gengur
heim hjá.

Búi dvaldist nokkurar nætur í Brautarholti og er hann bjóst heim kom Þuríður
móðir hans að honum og mælti: "Það vildi eg son minn að þú færir eigi svo
óvarlega. Mér er sagt að Þorsteinn hafi hörð orð til þín. Vildi eg að þú
létir fara með þér hið fæsta tvo vaska menn og bærir vopn en færir eigi
slyppur sem konur."

Búi segir: "Skyldur er eg að gera eftir þínum vilja en þungt er fóstru minni
að annast slíka fleiri sem eg er. En vant er að sjá þótt fund okkarn
Þorsteins beri saman hverjir frá kunna að segja þótt eg eigi við liðsmun
nokkurn. Mun eg fara að sinni sem eg hefi ætlað."

Eftir það fer Búi leið sína austur með sjá og þegar fékk Þorsteinn njósn af.
Þeir tóku þá vopn sín og urðu saman tólf. Búi var þá kominn á hæð þá er
heitir Kléberg er hann sá eftirförina. Nam hann þá staðar og tók að sér
steina nokkura. Þeir Þorsteinn fóru mikið og er þeir komu yfir læk þann er
þar var þá heyra þeir að þaut í slöngu Búa og fló steinn. Sá kom fyrir
brjóstið á einum manni Þorsteins og fékk sá þegar bana. Þá sendi Búi steina
nokkura og hafði mann fyrir hverjum. Voru þeir Þorsteinn þá mjög komnir að
Búa. Sneri Búi þá af hæðinni annan veg. Var þá leitið eitt í millum þeirra.
Í því laust yfir myrkri því að hvergi sá af tám sér.
Fred and Grace Hatton
Hawley Pa