En litlu síðar riðu þeir austur og léttu eigi fyrr en þeir komu í Bjarnanes
í Hornafjörð. Fundu þeir þar Eyjólf því að hann hafði þar verið á vist um
veturinn. Þar var tekið vel við Flosa og voru þeir þar um nóttina. En um
morguninn eftir falaði Flosi skipið að stýrimanni. Hann kvaðst ekki mundu
þver í vera að selja skipið ef hann hefði það fyrir sem hann vildi. Flosi
spurði í hverjum aurum hann vildi fyrir hafa. Austmaðurinn kveðst vildu
fyrir hafa land og þó nær sér. Sagði Eyjólfur þá Flosa allt sem farið var um
kaup þeirra bónda. Flosi kveðst skyldu saman róa svo að keypt yrði en kaupa
síðan skipið að honum. Austmaðurinn gladdist við þetta. Flosi bauð honum
land í Borgarhöfn. Austmaðurinn heldur nú á málinu við bónda svo að Flosi
var hjá. Flosi lagði þá til orð sín með þeim svo að saman gekk með þeim
kaupið. Lagði Flosi til landið í Borgarhöfn með Austmanninum en tók
handsölum á kaupskipinu. Flosi hafði og af Austmanninum tuttugu hundruð vöru
og varð það í kaupi þeirra.
Reið Flosi þá aftur. Hann var svo vinsæll af sínum mönnum að hann hafði þar
vöru að láni eða gjöf sem hann vildi. Flosi reið nú heim til Svínafells og
var heima um hríð. Flosi sendi þá Kol Þorsteinsson og Gunnar Lambason austur
í Hornafjörð. Skyldu þeir þar vera við skip og búast um og tjalda búðir og
sekka vöru og draga að slíkt sem þurfti.
Nú er að segja frá Sigfússonum að þeir segja Flosa að þeir vilja ríða vestur
í Fljótshlíð að skipa til búa sinna og hafa þaðan vöru og slíkt annað sem
þeir þyrftu.
"Er nú eigi Kára að varast," sögðu þeir, "ef hann er fyrir norðan land sem
sagt er."