Mörður nefndi sér votta "nefni eg í það vætti," sagði hann, "að eg vinn
fimmtardómseið. Bið eg svo guð hjálpa mér í þvísa ljósi og í öðru að eg skal
svo sök þessa sækja sem eg veit réttast og sannast og helst að lögum. Og
hygg eg Flosa sannan að sök þessi vera ef efni eru að því og eg hefka fé
borið í dóm þenna til liðs mér um sök þessa og eg munka bera. Eg hefka fé
fundið og eg munka finna hvorki til laga né til ólaga."
Sönnunarmenn Marðar gengu þá tveir að dómi og nefndu sér votta "í það vætti
að við vinnum eið að bók, lögeið. Biðjum við svo guð hjálpa okkur í þvísa
ljósi og í öðru að við leggjum það undir þegnskap okkarn að við hyggjum að
Mörður muni svo sækja sök þessa sem hann veit réttast og sannast og helst að
lögum og hann hefurat fé borið í dóm þenna um sök þessa til liðs sér og hann
munat bera og hann hefurat fé fundið og hann munat finna hvorki til laga né
til ólaga."
Mörður hafði kvadda Þingvallarbúa níu til sakarinnar. Síðan nefndi Mörður
sér votta og sagði fram þær fjórar sakar er hann hafði til búnar á hendur
þeim Flosa og Eyjólfi og hafði Mörður þau öll orð í framsögu sakar sinnar
sem hann hafði í stefnum sínum. Sagði hann svo skapaðar fjörbaugssakar
þessar fram í fimmtardóm sem hann kvað að þá er hann stefndi.
Mörður nefndi sér votta og bauð búum þeim níu í setu vestur á árbakka.
Mörður nefndi sér votta og bauð þeim Flosa og Eyjólfi að ryðja kviðinn. Þeir
gengu til að ryðja kvið og hugðu að og gátu hvergi rengdan, gengu frá við
svo búið og undu illa við. Mörður nefndi sér votta og beiddi búa þá níu
framburðar um kviðinn er hann hafði áður kvadda, að bera annað tveggja af
eða á. Búar Marðar gengu þá að dómi og taldi einn fram kviðinn en allir
guldu samkvæði. Þeir höfðu allir unnið fimmtardómseið og báru Flosa sannan
að sökinni og báru á hann kviðinn. Báru þeir svo skapaðan fram kviðinn í
fimmtardóm yfir höfði þeim manni er Mörður hafði sök sína fram sagt. Síðan
báru þeir kviðu þá alla er þeir voru skyldir að bera til allra saka og fór
það löglega fram.