Öllum fannst þá mikið um öðrum en Skarphéðni. Hann bað menn ekki syrgja né
láta öðrum herfilegum látum svo að menn mættu orð á því gera "mun oss
vandara gert en öðrum að vér berum oss vel og er það jafnt að vonum."

Þeir Grímur og Helgi komu heim áður borð voru ofan tekin og brá mönnum mjög
við það. Njáll spurði hví þeir færu svo hverft en þeir sögðu slíkt sem þeir
höfðu frétt. Njáll bað engan mann til svefns fara og vera vara um sig.


128. kafli

Nú er þar til að taka er Flosi er.

Hann mælti: "Nú munum vér ríða til Bergþórshvols og koma þar fyrir náttmál."

Þeir gera nú svo. Dalur var í hvolinum og riðu þeir þangað og bundu þar
hesta sína og dvöldust þar til þess er mjög leið á kveldið.

Flosi mælti: "Nú skulum vér ganga heim að bænum og ganga þröngt og fara
seint og sjá hvað þeir taki til ráðs."

Njáll stóð úti og synir hans og Kári og allir heimamenn og skipuðust fyrir á
hlaðinu og var það nær þrír tigir manna.

Flosi nam staðar og mælti: "Nú skulum vér að hyggja hvað þeir taka til ráðs
því að mér líst svo ef þeir standa úti fyrir sem vér munum þá aldrei sótta
geta."

"Þá er vor för ill," segir Grani Gunnarsson, "ef vér skulum eigi þora að að
sækja."

"Það skal og eigi vera," segir Flosi, "og skulum vér að ganga þó að þeir
standi úti. En það afhroð munum vér gjalda að margur mun eigi kunna frá að
segja hvorir sigrast."

Njáll mælti til sinna manna: "Hvað sjáið þér til hversu mikið lið þeir
hafa?"

"Þeir hafa bæði mikið lið og harðsnúið," segir Skarphéðinn, "en því nema
þeir þó nú stað að þeir ætla að þeim muni illa sækjast að vinna oss."

"Það mun ekki vera," segir Njáll, "og vil eg að menn gangi inn því að illa
sóttist þeim Gunnar að Hlíðarenda og var hann einn fyrir. Eru hér hús
rammleg sem þar voru og munu þeir eigi sótt geta."
Fred and Grace Hatton
Hawley Pa