Síðan mælti Hallur til Njáls að hann skyldi ganga eftir sonum sínum "en eg
mun ganga eftir Flosa og veiti nú hvorir öðrum tryggðir."

Njáll gekk þá heim til búðar sinnar og mælti til sona sinna: "Nú er málum
vorum komið í gott efni. Vér erum nú menn sáttir en fé allt komið í einn
stað. Skulu nú hvorirtveggju ganga til og veita öðrum grið og tryggðir. Vil
eg þess nú biðja yður sonu mína að þér spillið í engu um."

Skarphéðinn strauk um ennið og glotti við. Ganga þeir nú allir til Lögréttu.

Hallur gekk til móts við Flosa og mælti: "Gakk þú nú til Lögréttu því að nú
er féið allt vel af hendi goldið og saman komið í einn stað."

Flosi bað þá Sigfússonu ganga til með sér. Gengu þeir þá út allir. Þeir
gengu austan að Lögréttu. Njáll gekk vestan að Lögréttu og synir hans.
Skarphéðinn gekk á meðalpallinn og stóð þar.

Flosi gekk í Lögréttu að hyggja að fénu og mælti: "Þetta fé er bæði mikið og
gott og vel af höndum greitt sem von er að."

Síðan tók hann upp slæðurnar og spurði hver þær mundi hafa til gefið en engi
svaraði honum. Í annað sinn veifði hann slæðunum og spurði hver til mundi
hafa gefið og hló að og svaraði honum engi."

Flosi mælti þá: "Hvort er að engi yðvar veit hver þenna búning hefir átt eða
þorið þér eigi að segja mér?"

Skarphéðinn mælti: "Hvað ætlar þú hver til hafi gefið?"

Flosi mælti: "Ef þú vilt það vita þá mun eg það segja þér hvað eg ætla. Það
ætla eg að til hafi gefið faðir þinn, karl hinn skegglausi, því að margir
vita eigi er hann sjá hvort hann er heldur kona eða karlmaður."

Skarphéðinn mælti: "Slíkt er illa mælt að sneiða honum afgömlum er engi
hefir áður til orðið dugandi maður. Megið þér og það vita að hann er
karlmaður því að hann hefir sonu átt við konu sinni. Hafa fáir vorir frændur
legið óbættir hjá garði vorum svo að vér höfum eigi hefnt."
Fred and Grace Hatton
Hawley Pa