Skarphéðinn stóð með reidda öxina og glotti við og mælti: "Þessa öxi hafði
eg í hendi þá er eg hljóp tólf álna yfir Markarfljót og vó eg Þráin
Sigfússon og stóðu þeir átta fyrir og fékk engi þeirra fang á mér. Hefi eg
og aldrei svo reitt vopn að manni að eigi hafi við komið."

Síðan hratt hann þeim frá bræðrum sínum og Kára mági sínum og óð fram að
Þorkatli.

Skarphéðinn mælti þá: "Ger þú nú annaðhvort Þorkell hákur að þú slíðra saxið
og sest niður eða eg keyri öxina í höfuð þér og klýf þig í herðar niður."

Þorkell slíðraði saxið og sest niður þegar og hafði hvorki orðið á fyrir
honum áður né síðan. Þeir Ásgrímur gengu þá út.

Skarphéðinn mælti: "Hvert skulum vér nú ganga?"

Ásgrímur svaraði: "Heim til búðar vorrar."

"Þá förum vér bónleiðir til búðar," segir Skarphéðinn.

Ásgrímur snérist við honum og mælti: "Margstaðar hefir þú heldur verið
orðhvass en hér er Þorkell átti í hlut að, þykir mér þú það eitt hafa á hann
lagið er maklegt er."

Gengu þeir þá heim til búðar sinnar og sögðu Njáli frá öllu sem gerst.

Hann mælti: "Búið arki að auðnu til hvers sem draga vill."

Guðmundur hinn ríki spurði nú hversu farið hafði með þeim Skarphéðni og
Þorkatli og mælti svo: "Kunnigt mun yður vera hversu farið hefir með oss
Ljósvetningum og hefi eg aldrei farið jafnmikla skömm né sneypu fyrir þeim
sem nú fór Þorkell fyrir Skarphéðni og er þetta allvel orðið."

Síðan mælti Guðmundur til Einars Þveræings bróður síns: "Þú skalt fara með
öllu liði mínu og veita Njálssonum þá er dómar fara út en ef þeir þurfa liðs
annað sumar þá skal eg sjálfur veita þeim lið."

Einar játaði þessu og lét segja Ásgrími.

Ásgrímur mælti: "Ólíkur er Guðmundur flestum mönnum að höfðingsskap."

Ásgrímur sagði síðan Njáli.
Fred and Grace Hatton
Hawley Pa