Síðan gengu þeir til Möðruvellingabúðar og spurðu hvort Guðmundur hinn ríki
væri í búð en þeim var sagt að hann var þar. Þeir gengu þá inn í búðina.
Hásæti var í miðri búðinni og sat þar Guðmundur ríki. Ásgrímur gekk fyrir
Guðmund og kvaddi hann. Guðmundur tók honum vel og bauð honum að sitja.

Ásgrímur mælti: "Eigi vil eg sitja en biðja vil eg þig liðsinnis því að þú
ert kappsamur og mikill höfðingi."

Guðmundur mælti: "Ekki skal eg í móti þér vera. En ef mér sýnist að veita
þér lið þá munum við vel mega tala um það síðar" og tók á öllu vel.

Ásgrímur þakkaði honum orð sín.

Guðmundur mælti: "Maður er sá einn í liði þínu er eg hefi horft á um hríð og
líst mér ólíkur flestum mönnum þeim er eg hefi séð."

"Hver er sá?" segir Ásgrímur.

"Fjórir menn ganga fyrri en hann," segir Guðmundur, "jarpur á hár og
föllitaður, mikill vöxtum og ernlegur og svo skjótlegur til karlmennsku að
heldur vildi eg hans fylgi hafa en tíu annarra. Og er þó maðurinn
ógæfusamlegur."

Skarphéðinn mælti: "Veit eg að þú þykist til mín mæla og er eigi einn veg
farið ógæfu okkarri. Eg hefi ámæli af vígi Höskulds Hvítanesgoða sem vorkunn
er en þeir gerðu illmæli um þig Þorkell hákur og Þórir Helgason og hefir þú
af því hina mestu skapraun."

Gengu þeir þá út. Skarphéðinn mælti þá. "Hvert skulum vér nú ganga?"

"Til Ljósvetningabúðar," segir Ásgrímur.

Þá búð hafði tjaldað Þorkell hákur. Hann var son Þorgeirs goða Tjörvasonar,
Þorkelssonar langs, en móðir Þorgeirs var Þórunn Þorsteinsdóttir,
Sigmundarsonar, Gnúpa-Bárðarsonar. Móðir Þorkels háks hét Guðríður. Hún var
dóttir Þorkels hins svart úr Hleiðrargarði, Þórissonar snepils, Ketilssonar
brimils, Örnólfssonar, Björnólfssonar, Grímssonar loðinkinna, Ketilssonar
hængs, Hallbjarnarsonar hálftrölls.
Fred and Grace Hatton
Hawley Pa