Hún svarar: "Eg vil að þú standir upp og gangir út með mér og vil eg tala
við þig."
Svo gerir hann. Þau ganga að tré er lá undir skálavegginum og settust þar
niður.
"Hversu líkar þér?" segir hún.
Hann svarar: "Góður þykir mér landskostur en illur þykir mér þústur sá er
vor í milli er því að eg kalla ekki hafa til orðið."
"Þá segir þú sem er," segir hún, "og svo þykir mér. En það er erindi mitt á
þinn fund að eg vildi kaupa skipum við ykkur bræður því að þið hafið meira
skip en eg og vildi eg í brott héðan."
"Það mun eg láta gangast," segir hann, "ef þér líkar þá vel."
Nú skilja þau við það. Gengur hún heim en Finnbogi til hvílu sinnar. Hún
stígur upp í rúmið köldum fótum og vaknar hann Þorvarður við og spyr hví að
hún væri svo köld og vot.
Hún svarar með miklum þjósti: "Eg var gengin," segir hún, "til þeirra bræðra
að fala skip að þeim og vildi eg kaupa meira skip. En þeir urðu við það svo
illa að þeir börðu mig og léku sárlega en þú, vesæll maður, munt hvorki
vilja reka minnar skammar né þinnar og mun eg það nú finna að eg er í brottu
af Grænlandi og mun eg gera skilnað við þig utan þú hefnir þessa."
Og nú stóðst hann eigi átölur hennar og bað menn upp standa sem skjótast og
taka vopn sín. Og svo gera þeir og fara þegar til skála þeirra bræðra og
gengu inn að þeim sofundum og tóku þá og færðu í bönd og leiddu svo út hvern
sem bundinn var en Freydís lét drepa hvern sem út kom. Nú voru þar allir
karlar drepnir en konur voru eftir og vildi engi þær drepa.
Þá mælti Freydís: "Fái mér öxi í hönd."
Svo var gert. Síðan vegur hún að konum þeim fimm er þar voru og gekk af þeim
dauðum.
Fred and Grace Hatton
Hawley Pa