Snúa þeir nú ofan til spangarinnar og fara mikinn. Skarphéðinn spratt upp
þegar er hann hafði bundið skóinn og hafði upp öxina Rimmugýgi. Hann hleypur
að fram að fljótinu en fljótið var svo djúpt að langt var um ófært. Mikið
svell var hlaupið upp fyrir austan fljótið og svo hált sem gler og stóðu
þeir Þráinn á miðju svellinu. Skarphéðinn hefur sig á loft og hleypur yfir
fljótið meðal höfuðísa og stöðvar sig ekki og rennir þegar af fram
fótskriðu. Svellið var hált mjög og fór hann svo hart sem fugl flygi. Þráinn
ætlaði í því að setja á sig hjálminn. Skarphéðinn bar nú upp að fyrr og
höggur til Þráins með öxinni Rimmugýgi og kom í höfuðið og klauf ofan í
jaxlana svo að þeir féllu niður á ísinn. Þessi atburður varð með svo skjótri
svipan að engi kom höggi á hann. Hann renndi þegar frá ofan óðfluga. Tjörvi
renndi fyrir hann törgu og steðjaði hann yfir upp og stóðst þó og rennir á
enda svellsins. Þá koma þeir Kári að neðan í mót honum.

"Karlmannlega er að farið," segir Kári.

"Eftir er enn yðvar hluti," segir Skarphéðinn.

Snúa þeir þá upp að þeim. Þeir Grímur og Helgi sjá hvar Hrappur var og sneru
þegar að honum. Hrappur höggur þegar til Gríms með öxinni. Helgi sér þetta
og höggur á höndina Hrappi svo að af tók en niður féll öxin.

Hrappur mælti: "Hér hefir þú mikið nauðsynjaverk unnið því að þessi hönd
hefir mörgum manni mein gert og bana."

"Hér skal nú endir á verða," segir Grímur og leggur spjóti í gegnum hann.
Hrappur féll þá dauður niður. Tjörvi snýr í móti Kára og skýtur að honum
spjóti. Kári hljóp í loft upp og flaug spjótið fyrir neðan fætur honum. Kári
hleypur að honum og höggur til hans með sverðinu og kom á brjóstið og gekk
þegar á hol og hafði hann þegar bana.

Skarphéðinn grípur þá báða senn, Gunnar Lambason og Grana Gunnarsson, og
mælti: "Tekið hefi eg hér hvelpa tvo eða hvað skal við gera?"

"Kost átt þú," segir Helgi, "að drepa hvorntveggja ef þú vilt þá feiga."

"Eigi nenni eg," segir Skarphéðinn, "að hafa það saman að veita Högna en
drepa bróður hans."

"Koma mun þar einu hverju sinni," segir Helgi, "að þú mundir vilja hafa
drepið þá því að þeir munu þér aldrei trúir verða og engi þeirra er nú eru
hér."

"Ekki mun eg hræðast þá," segir Skarphéðinn.

Síðan gáfu þeir grið Grana Gunnarssyni og Gunnari Lambasyni og Lamba
Sigurðarsyni og Loðni.

Eftir það sneru þeir heim og spurði Njáll tíðinda. Þeir segja honum öll sem
gerst.

Njáll mælti: "Mikil eru tíðindi þessi og er það líkara að hér leiði af dauða
eins sonar míns ef eigi verður meira að."

Gunnar Lambason flutti lík Þráins með sér til Grjótár og var hann þar
heygður.