"Þau ein skipti munum við við eigast," segir Helgi, "að þér mun ekki betur
gegna."
"We will only separate?? dealing (with you)," says Helgi, "that will not
suit you better."
Skarphéðinn mælti: "Skiptið ekki orðum við Hrapp en gjaldið honum rauðan
belg fyrir grán."
Skarphedinn spoke, "Do not bandy words with Hrapp but repay him red skin for
grey."
Hrappur mælti: "Þegi þú Skarphéðinn, ekki skal eg spara að bera mína öxi að
höfði þér."
Hrapp spoke, "You be quiet, Skarphedinn, I shall not keep from bearing my
axe against your head."
"Reynt mun slíkt verða," segir Skarphéðinn, "hver grjóti hleður að höfði
öðrum."
"Such will become proven (remain to be seen)," says Skarphedinn, "who heaps
stones on the other's head."
"Farið heim taðskegglingar," segir Hallgerður, "og munum vér yður svo jafnan
kalla héðan í frá en föður yðvarn karl hinn skegglausa."
"Go home, dung beardlings, " says Hallgerd, " and we will always call you so
henceforth and your father, the beardless man."
Þeir fóru eigi fyrr heim en allir urðu sekir þessa orða, þeir er fyrir voru,
nema Þráinn. Hann þekti menn af orðum þessum.
They did not go home before when all became guilty of these words, they who
were before (them), except for Þráinn. He forbade men (to utter) these
words. (Z)
Þeir fóru í braut Njálssynir og fóru þar til er þeir komu heim. Þeir sögðu
föður sínum.
They, Njall's sons, went away and went until when they came home. They told
their father.
"Nefnduð þér nokkura votta að orðunum?" segir Njáll.
"Did you name any witnesses to the words?" says Njall.
"Enga," sagði Skarphéðinn, "vér ætlum ekki að sækja þetta nema á
vopnaþingi."
"None," said Skarphedinn, "we do not intend to prosecute this except at the
weapons Thing."
"Það mun engi nú ætla," segir Bergþóra, "að þér þorið handa að hefja."
"None will now expect it," says Bergthora, "that you dare to avenge for
(this)."
"Haf þú lítinn við húsfreyja," segir Kári, "að eggja sonu þína því að þeir
munu þó ærið framgjarnir."
"Housewife, you make little (of this)," says Kari, "to urge your sons
because they will still (be?) eagerly? enraged."
Eftir það tala þeir lengi hljótt allir feðgar og Kári.
After that, they, Kari and father and sons, talk a long time quietly.
92. kafli
Nú verður umræða mikil um deild þeirra og þóttust allir vita að eigi mundi
svo gert sjatna.
Now much discussion happened regarding their dealings and all thought to
know that (it) would not subside.
Runólfur son Úlfs aurgoða austur í Dal var vin Þráins mikill og hafði boðið
Þráni heim og
Runolf, son of Ulf, mud-chieftain in Dale was a great friend of Þráinn and
had invited Þráinn home and
var ákveðið að hann skyldi koma austur er þrjár vikur væru af vetri eða
mánuður.
(it) was appointed that he should come east when (it) were three weeks or a
month into winter.
Þráinn bað til þessar ferðar Hrapp með sér og Grana Gunnarsson, Gunnar
Lambason,
Þráinn invited Hrapp to this journey with him also Grani Gunnar's son,
Gunnar Lambi's son
Lamba Sigurðarson og Loðin og Tjörva. Þeir voru átta. Þær skyldu og fara
mæðgur
Lambi Sigurd's son and Lodinn and Tjorvi. They were eight. They should
also go, mother and daughter,
Hallgerður og Þorgerður. Því lýsti og Þráinn að hann ætlaði að vera í Mörk
með Katli
Hallgerd and Þorgerd. It ??? and Þráinn that he expected to stay in Mork
with Ketill,
bróður sínum og kvað á hversu margar nætur hann ætlaði heiman að vera. Þeir
höfðu allir
his brother and declared how many nights he expected to be away from home.
They had all
alvæpni. Riðu þeir austur yfir Markarfljót og fundu þar konur snauðar. Þær
báðu að þær
full weaponry. They rode east over Markar River and met beggar women there.
They asked that
skyldi reiða vestur yfir fljótið. Þeir gerðu svo.
they should be carried west over the river. They did so.
Þá riðu þeir í Dal og höfðu þar góðar viðtökur. Þar var fyrir Ketill úr
Mörk. Sátu þeir þar
Then they rode to Dale and had there a good reception. Ketill from Mork was
there beforehand. They stayed there
tvær nætur. Runólfur og Ketill báðu Þráin að hann mundi semja við Njálssonu
en hann
two nights. Runolf and Ketill asked Þráinn that he would treat with Njall's
sons but he
lést aldrei mundu fé gjalda og svaraði styggt og kveðst hvergi þykjast
varbúinn við Njálssonum hvar sem þeir fyndust.
allowed never would (he) repay money and answered offended and declared
himself by no means to think himself unprepared (to deal) with Njall's sons,
wherever they met each other.