Þetta sumar hið sama komu þeir Njálssynir til Noregs af Orkneyjum og
voru þar í kaupstefnu og biðu þar Kára Sölmundarsonar sem þeir höfðu
við mælst. Þráinn Sigfússon bjó þá skip sitt til Íslands og var nú
mjög búinn.
Þá fór Hákon jarl á veislu til Guðbrands. Um nóttina fór Víga-Hrappur
til goðahúss þeirra jarls og Guðbrands. Hann gekk inn í húsið. Hann
sá Þorgerði hölgabrúði sitja og var hún svo mikil sem maður roskinn.
Hún hafði mikinn gullhring á hendi og fald á höfði. Hann sviptir
faldinum hennar og tekur af henni gullhringinn. Þá sér hann kerru
Þórs og tekur af honum annan gullhring. Hann tók hinn þriðja af Irpu
og dró þau öll út og tók af þeim allan búnaðinn. Síðan lagði hann eld
í goðahúsið og brenndi upp. Eftir það gengur hann braut. Tók þá að
morgna. Hann gengur um akurland nokkurt. Þar spruttu upp sex menn með
vopnum og sækja þegar að honum en hann verst vel. Verða þær
málalyktir að hann vegur þrjá menn en særir Þránd til ólífis en eltir
tvo til skógar svo að þeir báru enga njósn jarli.
Hann gekk þá að Þrándi og mælti: "Kosti á eg nú að vega þig og vil eg
það eigi. Skal eg meira virða mágsemd við þig en þér virðið við mig."
Hrappur ætlar nú að snúa aftur á skóginn. Sér hann nú að menn eru
komnir meðal skógarins og hans. Treystist hann þá eigi þangað á að
leita. Leggst hann þá niður í runna nokkura og liggur þar um stund.
Þeir Hákon jarl og Guðbrandur gengu þenna morgun snemma til
goðahússins og fundu það brunnið upp en úti þrjú goðin og úr öllum
skrúðanum.
Þá tók Guðbrandur til orða: "Mikill máttur er gefinn goðum vorum er
þau hafa gengið sjálf úr eldinum."
____________________________________________________
Hope this helps - Grace - you are usually much earlier - is
everything OK
Kveðja
Patricia