Am sending this early as our power was out during the night due to an ice
storm and could go out again.
Grace
82. kafli
Nú er þar til máls að taka að Þráinn Sigfússon kom til Noregs. Þeir komu
norður við Hálogaland og héldu suður til Þrándheims og svo inn til Hlaða. En
þegar er Hákon jarl spurði það sendi hann menn til þeirra og vildi vita hvað
manna væri á skipi þeirra er höfuðburður væri að. Þeir komu aftur og sögðu
honum hverjir voru. Jarlinn sendi þá eftir Þráni Sigfússyni og kom hann á
hans fund. Jarl spurði hverrar ættar hann væri. Hann segir að hann væri
skyldur mjög Gunnari að Hlíðarenda.
Jarl mælti: "Njóta skalt þú þess því að séð hefi eg marga íslenska menn og
engan hans maka."
Þráinn mælti: "Herra, viljið þér að eg sé með yður í vetur?"
Jarl tók við honum. Var Þráinn þar um veturinn og virðist vel.
Kolur hét maður. Hann var víkingur mikill. Hann var son Ásmundar eskisíðu
austan úr Smálöndum. Hann lá í Gautelfi austur og hafði fimm skip og lið
mikið. Þaðan hélt Kolur úr Elfinni til Noregs og gekk upp á Foldinni og kom
á óvart Hallvarði sóta og fundu hann í lofti einu. Hann varðist þaðan vel
þar til er þeir báru eld að. Þá gafst hann upp en þeir drápu hann og tóku
þar fé mikið og héldu þaðan til Ljóðhúsa.
Þessi tíðindi spurði Hákon jarl og lét dæma Kol útlagan um allt ríki sitt og
lagði fé til höfuðs honum.
Einu hverju sinni var það að jarl tók svo til orða: "Of fjarri er oss nú
Gunnar að Hlíðarenda. Hann mundi drepa útlaga minn ef hann væri hér en nú
munu Íslendingar drepa hann og er það illa er hann hefir eigi til vor
farið."
Þráinn Sigfússon svaraði: "Eigi er eg Gunnar en þó er eg skyldur Gunnari og
vil eg bjóðast til þessar ferðar."
Jarl mælti: "Það vil eg gjarna. Skal og þína för allvel búa."