--- In norse_course@yahoogroups.com, "Patti (Wilson)"
<originalpatricia@...> wrote:

> This device - presenting something as a likelihood and then dropping
> in a slice of complete importance would be very useful in any day

and age

[...]

> Things do not change - they stay the same - but more so - I use this
> form myself - "no nothing more - EXCEPT ............"
> It is done - as I guess the Shepherd did it -"You should have seen

their

> faces when I told them"

Heh, heh. A shepherd's got to get his entertainment somehow...
Looking ahead a bit, it didn't take long to find an example, near the
start of Ch. 127.

Þeir voru í Hólum allan daginn. Þar komu konur fátækar og kváðust
komnar að langt. Þeir bræður spurðu þær tíðinda. Þær kváðust engi
kunna tíðindi að segja "en segja kunnum vér nýlundu nokkura."

Þeir spurðu hverja nýlundu þær segðu og báðu þær eigi leyna. Þær sögðu
svo vera skyldu.

"Vér komum að ofan úr Fljótshlíð og sáum vér Sigfússonu alla ríða með
alvæpni og stefnu þeir upp á Þríhyrningshálsa og voru fimmtán í
flokki. [etc., etc....]"

*

And here's a nice double example from Þorgils saga ok Hafliða. They
can't say anything for certain, or so they claim, before holding forth
at length about what happened and who was there in minute and forensic
detail:

Þorgils mælti: "Frá hverjum er tíðindum at segja?"

"Vér kunnum frá engum tíðindum at segja vísliga," en sögðu þó frá því
hvar þeir Bárðr skilðusk: "Ok þar var mikill fjölði manna fyrir ofan
Sleðaás, ok þangat riðu þeir Bárðr; ok þat þóttumsk vér sjá, at menn
spruttu upp í flokkinum með vápnum ok gørðu þá handtekna alla at
minnsta kosti."

Þorgils mælti: "Þóttuzk þér nakkvat vita hvat flokki þat mundi vera,
eða kenndu þér nakkvat menn eða búning eða faraskjóta?"

Sendimenn mæltu: "Eigi vilju vér þat víst segja; en þat hugsuðum vér,
at flokkr Hafliða mundi vera, ok kenna þóttumsk vér Kinnskjóna, fóstra
þinn, er þú gaft Böðvari mági þínum í fyrra sumar á Alþingi; ok eigi
kunnu vér at kenna, ef eigi var þar spjótit þat it gullrekna er þú
gaft honum."