Eftir þetta fer Þorgeir heim og segir föður sínum af launungu. Réðu þeir það
með sér að með þessa ráðagerð skyldu þeir af hljóði fara.
68. kafli
Nokkuru síðar fór Þorgeir Starkaðarson í Kirkjubæ að finna nafna sinn og
gengu þeir á eintal og töluðu dag allan hljótt. En að lyktum gaf Þorgeir
Starkaðarson nafna sínum spjót gullrekið og reið heim síðan. Gerðu þeir með
sér hina kærustu vináttu.
Á Þingskálaþingi um haustið sótti Kolskeggur til lands að Móeiðarhvoli en
Gunnar nefndi sér votta og bauð þeim undan Þríhyrningi lausafé eða land
annað að löglegri virðingu. Þorgeir nefndi sér votta að Gunnar ryfi sætt á
þeim feðgum. Eftir það var lokið þinginu.
Liðu nú þau misseri. Finnast þeir nafnar jafnan og eru með þeim hinir mestu
dáleikar.
Kolskeggur mælti til Gunnars: "Sagt er mér að mikil sé vinátta þeirra
Þorgeirs Otkelssonar og Þorgeirs Starkaðarsonar. Og er það margra manna mál
að þeir muni vera ótrúlegir og vildi eg að þú værir var um þig."
"Koma mun til mín feigðin," segir Gunnar, "hvar sem eg er staddur ef mér
verður þess auðið."
Skildu þeir þá talið.
Gunnar sagði fyrir um haustið að þar skyldi vinna viku heima en aðra niðri í
Eyjum og hætta þá heyverkum. Sagði hann svo fyrir að allt skyldi fara manna
af bænum nema hann og konur.
Þorgeir undan Þríhyrningi fer að finna nafna sinn en þegar er þeir fundust
töluðu þeir að vanda sínum.
Þorgeir Starkaðarson mælti: "Eg vildi að við herðum okkur og færum að
Gunnari."
"Svo að einu hafa fundir orðið við Gunnar," sagði Þorgeir Otkelsson, "að
fáir hafa af því sigrast enda þykir mér illt að heita griðníðingur."
"Þeir hafa rofið sættina en við eigi," segir Þorgeir Starkaðarson. "Tók
Gunnar af þér sáðland þitt en Móeiðarhvol af okkur feðgum."
Nú semja þeir það með sér að fara að Gunnari. Segir þá Þorgeir Starkaðarson
að Gunnar mundi á fárra nátta fresti einn heima vera "skalt þú koma við hinn
tólfta mann til móts við mig en eg mun hafa jafnmarga."