Karlsefni fór suður fyrir land og Snorri og Bjarni og annað lið
þeirra. Þeir fóru lengi og til þess er þeir komu að á þeirri er féll
af landi ofan og í vatn og svo til sjóvar. Eyrar voru þar miklar
fyrir árósinum og mátti eigi komast inn í ána nema að háflæðum.
Sigldu þeir Karlsefni þá til áróssins og kölluðu í Hópi landið. Þar
fundu þeir sjálfsána hveitiakra þar sem lægðir voru en vínviður allt
þar sem holta kenndi. Hver lækur var þar fullur af fiskum. Þeir gerðu
þar grafir sem landið mættist og flóðið gekk efst, og er út féll voru
helgir fiskar í gröfunum. Þar var mikill fjöldi dýra á skógi með öllu
móti. Þeir voru þar hálfan mánuð og skemmtu sér og urðu við ekki
varir. Fé sitt höfðu þeir með sér.
Og einn morgunn snemma er þeir lituðust um sáu þeir níu húðkeipa og
var veift trjánum af skipunum og lét því líkast í sem í hálmþústum og
fer sólarsinnis.
Þá mælti Karlsefni: "Hvað mun þetta tákna?"
Snorri svarar honum: "Vera kann að þetta sé friðartákn og tökum
skjöld hvítan og berum í mót."
Og svo gerðu þeir. Þá reru hinir í mót og undruðust þá og gengu þeir
á land. Þeir voru smáir menn og illilegir og illt höfðu þeir hár á
höfði. Eygðir voru þeir mjög og breiðir í kinnunum og dvöldust þeir
um stund og undruðust, reru síðan í brott og suður fyrir nesið.
Þeir höfðu gert byggðir sínar upp frá vatninu og voru sumir skálarnir
nær vatninu en sumir firr. Nú voru þeir þar þann vetur. Þar kom alls
engi snjár og allur fénaður gekk þar úti sjálfala.
11. kafli
En er vora tók geta þeir að líta einn morgun snemma að fjöldi
húðkeipa reri sunnan fyrir nesið, svo margir sem kolum væri sáð og
var þó veift á hverju skipi trjánum.
Þeir brugðu þá skjöldum upp og tóku kaupstefnu sín á millum og vildi
það fólk helst kaupa rautt klæði. Þeir vildu og kaupa sverð og spjót
en það bönnuðu þeir Karlsefni og Snorri. Þeir höfðu ófölvan belg
fyrir klæðið og tóku spannarlangt klæði fyrir belg og bundu um höfuð
sér og fór svo um stund. En er minnka tók klæðið þá skáru þeir í
sundur svo að eigi var breiðara en þvers fingrar breitt. Gáfu þeir
Skrælingjar jafnmikið fyrir eða meira.
Það bar til að griðungur hljóp úr skógi er þeir Karlsefni áttu og
gall hátt við. Þeir fælast við Skrælingjar og hlaupa út á keipana og
reru suður fyrir land. Varð þá ekki vart við þá þrjár vikur í samt.