Þeir hljópu þá allir af baki og sóttu að Gunnari. Hallbjörn var
fremstur.
They all leapt off horse back and went for (attacked) Gunnar.
Hallbjorn was foremost
"Sæk þú eigi að," segir Gunnar. "Þér vildi eg síst illt gera en eg
mun þó
engum hlífa ef eg á hendur mínar að verja."
"I am not attacking you" says Gunnar I wished to harm you least - but
I will spare none in my own defence (impers. +dat ? if my hands
defend)
"Það mun ekki gera," segir Hallbjörn. Þú munt þó drepa vilja bróður
minn og
er það skömm ef eg sit hjá" og lagði til Gunnars tveim höndum miklu
spjóti.
"That will not do" saya Hallbjorn "for you wish to kill my brother
and it is a disgrace (to me) if I (merely) sit by" and he thrust with
a great spear - two handed
Gunnar skaut fyrir skildinum en Hallbjörn lagði í gegn um skjöldinn.
Gunnar shot for/at the shield and Hallbjorn put the shield in the way.
Gunnar
skaut svo fast niður skildinum að hann stóð fastur í jörðunni en tók
til
sverðsins svo skjótt að eigi mátti auga á festa og hjó með sverðinu
og kom á
höndina Hallbirni fyrir ofan úlflið svo að af tók.
(got stuck here) Gunnar struck the shield down so hard that it stuck
in the earth and (he) took the sword so quickly (?on the rebound)
that no eyes could see/catch it - sliced with the sword upon the
wrist and cut it clean off (it was taken off ?)
Skammkell hljóp á bak Gunnari og höggur til hans með mikilli öxi.
Skammkel leapt upon Gunnar's back and slices at him with a great axe
Gunnar
snerist skjótt að honum og lýstur við atgeirinum og kom undir kverk
öxinni
og hraut hún úr hendi honum út á Rangá.
Gunnar turns himself quickly toward him and strikes with the Halberð
and came at the angle under the axe head taking it out of his hand
and into the Rang River (A most fortunate blow)
Gunnar leggur í annað sinn
atgeirinum og í gegnum Skammkel og vegur hann upp og kastar honum í
leirgötuna að höfðinu.
Gunnar lays into it again with his (trusty) halberð and thrusts
through Skammkel and lifts him up and casts him down onto the clay
upon his head
Auðólfur austmaður þreif upp spjót og skaut að
Gunnari.
Auðolf the Easterner took up a spear and thrust at Gunnar
Gunnar tók á lofti spjótið og skaut aftur þegar og fló í gegnum
skjöldinn og austmanninn og niður í völlinn.
Gunnar took the spear in mid-air and hurled it back at once and it
went through the shield and the man - the easterner, and down into
the field (stuck in the ground)
Otkell höggur með sverði til
Gunnars og stefnir á fótinn fyrir neðan kné. Gunnar hljóp í loft upp
og
missir Otkell hans.
Otkell hews/slices with a sword aiming for the foot/leg below the
knee. Gunnar leapt into the air and Otkel misses him
Gunnar leggur atgeirinum til hans og í gegnum hann. Þá
kemur Kolskeggur að og hleypur þegar að Hallkatli og höggur hann
banahögg
með saxinu. Þar vega þeir þá átta.
Gunnar thrusts the Halberð into him and runs him through. Then comes
Kolskegg and leaps at Hallkell and cuts him to death (banahogg - his
death blow) with a short sword. There they killed eight
Kona hljóp heim, er sá, og sagði Merði og bað hann skilja þá.
A woman ran home - she saw (this) and told Mord and asked him to
separate (them)
"Þeir einir munu vera," segir hann, "að eg hirði aldrei þó að
drepist."
"They are only to be" says he "(those) that I never cared that they
killed themselves"
"Eigi munt þú það vilja mæla," segir hún, "þar mun vera Gunnar frændi
þinn
og Otkell vinur þinn."
"You would not want to say that " says she "there will be Gunnar your
kinsman and Otkel (who is) your friend"
"Klifar þú nokkuð jafnan mannfýla þín," segir hann og lá hann inni
meðan
þeir börðust.
"you are always harping on something you old hag (well it fits) says
he (miserable creature - might be closer) and he lay within while
they fought against each other"
Gunnar reið heim og Kolskeggur eftir verk þessi og ríða þeir hart upp
eftir
eyrunum og stökk Gunnar af baki og kom standandi niður.
Gunnar rode home and Kolskeg, after this job (deed) and they ride up
hard after their errand/mission, and Gunnar sprang from horse back
and landed on his feet
Kolskeggur mælti: "Hart ríður þú nú frændi."
Kolskeg spoke "You now ride hard Kinsman"
Gunnar mælti: "Það lagði Skammkell mér til orðs er eg mælti svo: "Þér
ríðið
á mig ofan.""
Gunnar spoke " Skammkel laid these words into me when I spoke (said
to him) "you rode me down / rode over me.
"Hefnt hefir þú nú þess," segir Kolskeggur.
"Now you have avenged this" says Kolskegg
"Hvað eg veit," segir Gunnar, "hvort eg mun því óvaskari maður en
aðrir menn
sem mér þykir meira fyrir en öðrum mönnum að vega menn."
"What I know" says Gunnar "whether is will (for this) be cowardly
(or more cowardly ?) than other men - as it seems to me (there is)
more/better to do for men than to kill them.
I think Gunnar regrets all the killing for he seems to be speccing on
how much more worthy it would have been to have ignored the challenge