I have been tring to work more slowly to see if there
are less mistakes - that will remain to be seen
54. kafli
Nú er þar til máls að taka að Gunnar var úti að Hlíðarenda og sér
smalamann
sinn hleypa að garði. Smalamaðurinn reið heim í túnið.
Now it is the story takes (us) to Gunnar who was
outside at Hliðarend and sees the Shepherd galloping into the yard. The Shepherd
rode into the Home Field
Gunnar mælti: "Hví ríður þú svo hart?"
Gunnat spoke "Why do you ride so hard"
"Eg vildi vera þér trúlyndur," segir hann. "Eg sá menn ríða ofan með
Markarfljóti átta saman og voru fjórir í litklæðum."
"I wanted to be true/faithfull to you" says he "I saw
men riding down/across the Markar River - eight together and four were in bright
clothing" (dressed as wealthy)
Gunnar mælti: "Þar mun vera Otkell."
Gunnar spoke "that would be Otkel"
"Vildi eg því segja þér," segir smalamaðurinn, "að eg hefi oft heyrt
mörg
skapraunarorð þeirra.
"I wanted to tell you of it" says the Shepherd "that I
have heard many provoking (CV) words of theirs
Sagði svo Skammkell austur í Dal að þú hefðir grátið
þá er þeir riðu á þig ofan. Þykja mér ill vera orðtök vondra manna."
Skammkel said thus in Dale in the East that you wept
when they rode over you it seems to me the evil speech of a wicked
man"
"Ekki skulum við vera orðsjúkir," segir Gunnar, "en það eitt skalt þú
vinna
héðan í frá er þú vilt."
"We shall not be word-sick(yes - touchy) over
that" says Gunnar " but now you shall only work where (at what) you wish
(privilege - as a reward)
"Skal eg nokkuð segja Kolskeggi bróður þínum?" segir smalamaðurinn.
"Shall I tell your brother Kolskegg" says the
Shepherd
"Far þú og sof," segir Gunnar. "Eg mun segja Kolskeggi slíkt er mér
líkar."
"Go you and sleep" says Gunnar "I will tell Kolskegg
when I wish/when I please"
Sveinninn lagðist niður og sofnaði þegar.
The Lad laid himself down and fell asleep at once (the
sleep of the Just)
Gunnar tók smalahestinn og lagði á söðul sinn. Hann tók skjöld sinn og
gyrti
sig sverðinu Ölvisnaut,
Gunnar took the Shepherd-Horse and laid his (own)
saddle on it. He took up his shield, and stapped on (girded himself with) the
sword (named) "Olvi's Gift"
setur hjálm á höfuð sér, tekur atgeirinn og söng í
honum hátt og
sets a helmet on his head and takes up the Halberð
which 'rang' loudly and
heyrði Rannveig móðir hans
Hún gekk fram og mælti: "Reiðulegur ert þú nú son minn og ekki sá eg
þig
slíkan fyrr."
Rannveig his mother heard. She stepped up and spoke
*You are angry looking my Son and I saw you not so before " (he does not
normally look angry)
Gunnar gengur út og stingur niður atgeirinum og verpur sér í söðulinn
og
ríður braut. Rannveig gekk til stofu. Þar var háreysti mikið.
Gunnar goes out and thrusts down (with) the
halberd and vaults (throws himself) into the saddle and rides away.(uses the weapon as a support ??)
Rannveig walks into the sitting room where there
was a lot of noise. (somewhat like home)
"Hátt kveðið þér," segir hún, "en þó lét hærra atgeirinn er Gunnar gekk
út."
"You talk too loudly " says she "but still the Halberð
made louder when Gunnar walked out"
Kolskeggur heyrði og mælti: "Það mun eigi engra tíðinda vita."
Kolskegg heard and spoke "That will not
mean NO Tidings" (take the opposite meaning - that WILL
mean something)
"Það er vel," segir Hallgerður, "nú munu þeir reyna hvort hann gengur
grátandi undan þeim."
"That is well" says Hallgerð "now they will see if he
walks weeping from them"
Kolskeggur tekur vopn sín og leitar sér að hesti og ríður eftir slíkt
er
hann mátti.
Kolskegg takes up his weapons fetches a horse and rides
after as (?fast as) he might
Gunnar ríður um Akratungu þvera og svo til Geilastofna og þaðan til
Rangár
Gunnar rides across Acre Tongue direct and so to Narrow
Clearing and then to Rang River
og ofan til vaðs hjá Hofi. Konur voru þar á stöðli. Gunnar hljóp af
hesti
sínum og batt. Þá riðu hinir að. Móhellur voru í götunum við vaðið.
and down the Ford by Hof.
Women were at the milking. Gunnar leapt off his horse
and tied it. Then the others rode up. Slabs of tufa were (lay exposed -
CV) in the path by the Ford,
Gunnar mælti til þeirra: "Nú er að verja sig. Er hér nú atgeirinn. Munuð
þér
nú og reyna hvort eg græt nokkuð fyrir yður."
Gunnar spoke to them (the men) "Now it is (the time) to
defend oneself, here now is the halberð - you will now (be able) to test if I
weep at all before you"
I am not entirely happy with this one - any Critique
will be welcome
Kveðja
Patricia