This was Grace's translation she left with me to be forwarded today

Patricia

 

 

 

54. kafli

 

Nú er þar til máls að taka að Gunnar var úti að Hlíðarenda og sér smalamann

sinn hleypa

 

Now it must be told that Gunnar was outside at Hlidarend and sees his

shepherd galloping

 

að garði. Smalamaðurinn reið heim í túnið.

 

to (the) yard.  The shepherd rode home into the home field.

 

Gunnar mælti: "Hví ríður þú svo hart?"

 

Gunnar spoke, "Whey do you ride so hard?"

 

"Eg vildi vera þér trúlyndur," segir hann. "Eg sá menn ríða ofan með

Markarfljóti átta

 

"I wished to be faithful to you," says he,  "I saw men riding down along

Markar River, eight

 

saman og voru fjórir í litklæðum."

 

(al)together and four were in coloured clothing."

 

Gunnar mælti: "Þar mun vera Otkell."

 

Gunnar spoke, "There will be Otkell."

 

"Vildi eg því segja þér," segir smalamaðurinn, "að eg hefi oft heyrt mörg

skapraunarorð

 

"I wished to tell you it," says the shepherd, "that I have often heard many

temper-trying words

 

  þeirra. Sagði svo Skammkell austur í Dal að þú hefðir grátið þá er þeir

riðu á þig ofan.

 

of theirs.  Skammkell said so east in Dale, that you had wept then when they

rode you down.

 

Þykja mér ill vera orðtök vondra manna."

 

Seems to me to be evil speech of a difficult man."

 

"Ekki skulum við vera orðsjúkir," segir Gunnar, "en það eitt skalt þú vinna

héðan í frá er þú vilt."

 

"We shall not be touchy about (that)," says Gunnar, "but (for?) that one you

shall work henceforth where you wish."

 

"Skal eg nokkuð segja Kolskeggi bróður þínum?" segir smalamaðurinn.

 

"Shall I say anything to Kolskegg, your brother?" says the shepherd.

 

"Far þú og sof," segir Gunnar. "Eg mun segja Kolskeggi slíkt er mér líkar."

 

"You go and sleep," says Gunnar.  "I will tell Kolskegg such as I please."

 

Sveinninn lagðist niður og sofnaði þegar.

 

The swain laid himself down and slept at once.

 

Gunnar tók smalahestinn og lagði á söðul sinn. Hann tók skjöld sinn og gyrti

sig sverðinu

 

Gunnar took the shepherd's horse and placed his saddle (on it).  He took his

shield and girded himself with the sword,

 

Ölvisnaut, setur hjálm á höfuð sér, tekur atgeirinn og söng í honum hátt og

heyrði

 

?, sets a helmet on his head, takes the halberd and (it) rang loudly on him

and

 

Rannveig móðir hans.

 

Rannveig, his mother, heard.

 

Hún gekk fram og mælti: "Reiðulegur ert þú nú son minn og ekki sá eg þig

slíkan fyrr."

 

She went out and spoke, "You are angry-looking now, my son, and I saw you

not so before."

 

Gunnar gengur út og stingur niður atgeirinum og verpur sér í söðulinn og

ríður braut.

 

Gunnar goes out and thrusts down the halberd and throws himself into the

saddle and rides away.

 

  Rannveig gekk til stofu. Þar var háreysti mikið.

 

Rannveig went to (the) sitting room.  There was much clamour.

 

"Hátt kveðið þér," segir hún, "en þó lét hærra atgeirinn er Gunnar gekk út."

 

"You talk loudly," says she, "but still let the halberd sound when Gunnar

went out."

 

Kolskeggur heyrði og mælti: "Það mun eigi engra tíðinda vita."

 

Kolskeg heard and spoke, "It will not know ? tidings."

 

"Það er vel," segir Hallgerður, "nú munu þeir reyna hvort hann gengur

grátandi undan þeim."

 

"It is well," says Hallgerd, "now they will prove whether he walks away

weeping (before) them."

 

Kolskeggur tekur vopn sín og leitar sér að hesti og ríður eftir slíkt er

hann mátti.

 

Kolskegg takes his weapon and finds himself a horse and rides after such as

he might.

 

Gunnar ríður um Akratungu þvera og svo til Geilastofna og þaðan til Rangár

og ofan til

 

Gunnar rides across Tongue Field and so to Glen clearing? and thence to Rang

River and down to

 

vaðs hjá Hofi. Konur voru þar á stöðli. Gunnar hljóp af hesti sínum og batt.

Þá riðu hinir

 

a ford near Hof.  Women were there at milking pens.  Gunnar leaped from his

horse and tied (it).  Then those rode up.

 

  að. Móhellur voru í götunum við vaðið.

 

Slippery tufa (CV) was in the path to (the) ford.

 

Gunnar mælti til þeirra: "Nú er að verja sig. Er hér nú atgeirinn. Munuð þér

nú og reyna

 

Gunnar spoke to them, "Now is to defend one's self.  Here is now the

halberd.  You will now also prove

 

 

 

hvort eg græt nokkuð fyrir yður."

 

whether I weep any before you."

 

Grace

Fred and Grace Hatton

Hawley Pa