Njáll kom heim og synir hans. Njáll spurði Bergþóru hvað manna sjá væri.
"Hann er húskarl þinn," segir hún, "og tók eg við honum því að hann lést
vera óhandlatur."
"Ærið mun hann stórvirkur," segir Njáll, "en eigi veit eg hvort hann er svo
góðvirkur."
Skarphéðinn var vel til Atla.
Njáll ríður til þings um sumarið og synir hans. Gunnar var á þingi. Njáll
tók upp fésjóð er hann hafði heiman.
Skarphéðinn spyr: "Hvað fé er það faðir?"
"Hér er fé það," segir Njáll, "er Gunnar greiddi mér fyrir heimamann vorn
fyrra sumar."
"Koma mun það til nokkurs," sagði Skarphéðinn og glotti við.
37. kafli
Nú er að taka til heima að Atli spurði Bergþóru hvað hann skyldi vinna um
daginn.
"Hugað hefi eg þér verkið," segir hún. "Þú skalt fara að leita Kols þar til
er þú finnur hann því að nú skalt þú vega hann í dag ef þú vilt minn vilja
gera."
"Hér er vel á komið," segir Atli, "því að hvortveggi okkar er illmenni. En
þó skal eg svo til hans ráða að annar hvor okkar skal deyja."
"Vel mun þér fara," segir hún, "og skalt þú eigi til engis vinna."
Hann gekk og tók vopn sín og hest og reið í braut. Hann reið upp til
Fljótshlíðar og mætti þar mönnum er fóru frá Hlíðarenda. Þeir áttu heima
austur í Mörk. Þeir spurðu Atla hvert hann ætlaði. Hann kveðst ríða að leita
klárs eins.
Þeir kváðu það lítið erindi slíkum verkmanni "en þó er þá helst eftir að
spyrja er á ferli hafa verið í nótt."
"Hverjir eru þeir?" segir hann.
"Víga-Kolur húskarl Hallgerðar," sögðu þeir, "hann fór frá seli áðan og
hefir vakað í alla nótt."
"Eigi veit eg hvort eg þori að finna hann," segir Atli. "Hann er skapillur
og búið eg láti annars víti að varnaði."
"Hinn veg værir þú undir brún að líta," segja þeir, "sem þú mundir eigi vera
ragur" og vísuðu honum til Kols.