Njáll hét maður. Hann var sonur Þorgeirs gollnis Þórólfssonar. Móðir Njáls
hét Ásgerður. Hún var dóttir Áskels hersis hins ómálga. Hún hafði komið út
hingað til Íslands og numið land fyrir austan Markarfljót milli Öldusteins
og Seljalandsmúla. Sonur hennar var Holta-Þórir faðir þeirra Þorleifs kráks,
er Skógverjar eru frá komnir, og Þorgríms hins mikla og Þorgeirs
skorargeirs.
Njáll bjó að Bergþórshvoli í Landeyjum. Annað bú átti hann í Þórólfsfelli.
Njáll var vel auðigur að fé og vænn maður yfirlits en sá hlutur var á ráði
hans að honum óx eigi skegg. Hann var lögmaður svo mikill að engi var hans
jafningi, vitur og forspár, heilráður og góðgjarn og varð allt að ráði það
er hann réð mönnum, hógvær og drenglyndur, langsýnn og langminnigur. Hann
leysti hvers manns vandræði er á hans fund kom.
Bergþóra hét kona hans. Hún var Skarphéðinsdóttir, kvenskörungur mikill og
drengur góður og nokkuð skaphörð. Þau Njáll áttu sex börn, þrjá sonu og
þrjár dætur og koma þeir allir við þessa sögu.
21. kafli
Nú er þar til máls að taka er Unnur hefir látið allt lausaféið. Hún gerði
heiman ferð sína til Hlíðarenda og tók Gunnar vel við frændkonu sinni og var
hún þar um nóttina. Um daginn eftir sátu þau úti og töluðu. Kom þar niður
tal hennar að hún sagði honum hversu þungt henni féll til fjár.
"Illa er það," sagði hann.
"Hver úrræði vilt þú veita mér?" sagði hún.
Hann svaraði: "Haf þú fé svo mikið sem þú þarft er eg á á leigustöðum."
"Eigi vil eg það," segir hún, "að eyða fé þínu."
"Hversu vilt þú þá?" segir hann.
"Eg vil að þú heimtir fé mitt undan Hrúti," segir hún.
"Eigi þykir mér það vænt," segir hann, "þar er faðir þinn fékk eigi heimt og
var hann lögmaður mikill en eg kann lítt til laga."
Hún svaraði: "Meir þreytti Hrútur það með kappi en með lögum en faðir minn
var gamall og þótti mönnum því það ráð að þeir þreyttu það ekki með sér.
Enda er sá engi minn frændi að gangi í þetta mál ef þú hefir eigi þrek til."