Hello all,
 
Just wondering if there was anyone out there who could shed some light on the following 9th and 10th century skaldic verses?  I'm particularly interested in the different contexts in which the word víkingr or víking is used.  Some of the verses are easier than others, but any insights into the translation would be very welcome :-)
 
9th C/
Leiddisk þá fyr Lúfu
lengr at haldask
hersa drótt
ok hǫfðingjum;
flýði hverr
sem fara mátti
hraustra víkinga
ór Hafrsfirði
 
10th C. 1/
Vas til hreggs at hyggja
hrafns víns á bœ mínum
(þurði eldr of aldir)
uggligt (Munins tuggu),
þás á fyrða fundi

frǫ́n víkinga mána
lind beit ; lǫgðis kindir
liðu Hǫgna vé gǫgnum.
 
2/
Fórat jarl enn ára
endr hermǫrum kendi
Gǫndlar dóms at glaumi
geirs tírar fǫr meiri,
en þás hrauð (en Hrauðnis)
hjaldrs (ræsik þat gjǫldum)
mærðar fúss á Mœri
meiðr víkinga skeiðar.
 
3/
Hefk í hendi
til hǫfuðs gǫrva,
beinbrot Búa,
bǫl Sigvalda,
[vǫ́ víkinga,
vǫrn Hǫ́konar];
sjá skal verða,
ef vér lifum,
eikikylfa
óþǫrf Dǫnum.
 
4/
Ilt varð ǫlna fjalla
ǫrkveðjǫndum beðjar
til Svíþjóðar síðan

sveim víkinga heiman ;
þat eitt lifir þeira,
þeir hǫfðu lið fleira,
(gótt vas) hers (at henda)
hundmargs, es rann undan.
 
5/
Þat mælti mín móðir,
at mér skyldi kaupa
fley ok fagrar árar,
fara á braut með víkingum,
standa upp í stafni,
stýra dýrum knerri,
halda svá til hafnar
hǫggva mann ok annan
 
6/
Óðu fast (en) fríðir
(flaut) eiðsvara Gauta
setrs víkingar snotrir
(svarðrunnit fen) gunnar ;

þurði hrǫnn at herði
hauðrs rúmbyggva nauðar
jarðar skafls at afli
áss hretviðri blásin.
 
7/
Gerðum hølzti harða
hríð fyr Jótlands síðu,
barðisk vel sás varði
víkingr Dana ríki,
áðr á sund fyr sandi
snarfengr með lið drengja
austr af unnar hesti
Eyvindr of hljóp skreyja.
 
Kveðjur,
Sarah.