Hello all,
Just wondering if there was anyone out there who
could shed some light on the following 9th and 10th century skaldic
verses? I'm particularly interested in the different contexts in which the
word víkingr or víking is used. Some of the verses are easier than others,
but any insights into the translation would be very welcome :-)
9th
C/
Leiddisk
þá fyr Lúfu
lengr
at haldask
hersa
drótt
ok
hǫfðingjum;
flýði
hverr
sem
fara mátti
hraustra
víkinga
ór Hafrsfirði
10th C. 1/
Vas til hreggs at hyggja
hrafns víns á bœ
mínum
(þurði eldr of aldir)
uggligt (Munins tuggu),
þás á fyrða
fundi
frǫ́n víkinga mána
lind beit ; lǫgðis kindir
liðu Hǫgna vé
gǫgnum.
2/
Fórat
jarl enn ára
endr
hermǫrum
kendi
Gǫndlar
dóms at glaumi
geirs
tírar fǫr
meiri,
en
þás hrauð (en Hrauðnis)
hjaldrs
(ræsik þat gjǫldum)
mærðar
fúss
á Mœri
meiðr víkinga skeiðar.
3/
Hefk
í hendi
til
hǫfuðs
gǫrva,
beinbrot
Búa,
bǫl
Sigvalda,
[vǫ́
víkinga,
vǫrn
Hǫ́konar];
sjá
skal verða,
ef
vér lifum,
eikikylfa
óþǫrf
Dǫnum.
4/
Ilt
varð ǫlna
fjalla
ǫrkveðjǫndum
beðjar
til Svíþjóðar síðan
sveim
víkinga heiman ;
þat
eitt lifir þeira,
þeir
hǫfðu
lið fleira,
(gótt
vas) hers (at henda)
hundmargs,
es rann undan.
5/
Þat
mælti mín móðir,
at
mér skyldi kaupa
fley
ok fagrar árar,
fara
á braut með víkingum,
standa
upp í stafni,
stýra
dýrum knerri,
halda
svá til hafnar
hǫggva
mann ok annan
6/
Óðu
fast (en) fríðir
(flaut) eiðsvara Gauta
setrs víkingar snotrir
(svarðrunnit fen) gunnar ;
þurði
hrǫnn
at herði
hauðrs
rúmbyggva nauðar
jarðar
skafls at afli
áss
hretviðri blásin.
7/
Gerðum
hølzti harða
hríð fyr Jótlands síðu,
barðisk vel sás varði
víkingr
Dana ríki,
áðr á sund fyr sandi
snarfengr með lið drengja
austr af
unnar hesti
Eyvindr of hljóp
skreyja.
Kveðjur,
Sarah.