Here's the next bit.  You may post translations anytime.  Hold off comments and corrections until Feb. 1 to give people time to work on it independently.

 

___________________________________________

 

'Hvat mun garprinn vilja, er hann er heim kominn?'

 

segir Hrafnkell.  'Eigi mun þat góðu gegna.'

 

 

Síðan gekk hann út ok sér Freyfaxa ok mælti við hann:

 

'Illa þykkir mér, at þú ert þann veg til gõrr, fóstri minn,

 

en heima hafðir þú vit þitt, er þú sagðir mér til,

 

ok skal þessa hefnt verða.  Far þú til liðs þíns.'

 

 

En hann gekk þegar upp eptir dalnum til stóðs síns.

 

 

Hrafnkell ferr í rekkju sína um kveldit

 

ok svaf af um nóttina.

 

En um morguninn lét hann taka sér hest

 

ok leggja á sõðul ok ríðr upp til sels.

 

Hann ríðr í blám klæðum.

 

Øxi hafði hann í hendi, en ekki fleira vápna.

 

Þá hafði Einarr nýrekit fé í kvíar.

 

Hann lá á kvíagarðinum ok talði fé,

 

en konur váru at mjólka.

 

 

Þau heilsuðu honum.

 

 

Hann spurði, hversu þeim fœri (foeri) at.

 

 

Einarr svarar:  'Illa hefir mér at farit,

 

því at vant varð þriggja tiga ásauðar nær viku,

 

en nú er fundinn.'

 

 

Hann kvazk ekki at slíku telja.

 

'Eða hefir ekki verr at farit?

 

Hefir þat ok ekki svá opt til borit sem ván hefir at verit,

 

at fjárins hafi vant verit.

 

En hefir þú ekki nõkkut riðit Freyfaxa mínum hinn fyrra dag?'

 

 

Hann kvezk eigi þræta þess mega.

 

 

Hrafnkell svarar: 'Fyrir hví reiztu þessu hrossi,

 

er þér var bannat, þar er hin váru nóg til,

 

er þér var lofat?

 

Þar munda ek hafa gefit þér upp eina sõk,

 

ef ek hefða eigi svá mikit um mælt,

 

en þó hefir þú vel við gengit.'