CHAPTER 3

 

Bjarni hét maðr, er bjó at þeim bœ, er at Laugarhúsum heitir.

 

Þat er í Hrafnkelsdal.

 

Hann var kvángaðr ok átti tvá sonu við konu sinni,

 

ok hét annarr Sámr, en annarr Eyvindr, vænir menn ok efniligir.

 

Eyvindr var heima með feðr sínum,

 

en Sámr var kvángaðr ok bjó í norðanverðum dalnum á þeim bœ,

 

er heitir á Leikskálum, ok átti hann margt fé.

 

Sámr var uppivõzlumaðr mikill ok lõgkœnn,

 

en Eyvindr gerðisk farmaðr ok fór útan til Nóregs ok var þar um vetrinn.

 

Þaðan fór hann ok út í lõnd ok nam staðar í Miklagarði

 

ok fekk þar góðar virðingar af Grikkjakonungi ok var þar um hrið.

 

 

Hrafnkell átti þann grip í eigu sinni, er honum þótti betri en annarr.

 

Þat var hestr brúnmóálóttr at lit, er hann kallaði Freyfaxa sinn.

 

Hann gaf Frey, vin sínum, þann hest hálfan.

 

Á þessum hesti hafði  hann svá mikla elsku, at hann strengði þess heit,

 

at hann skyldi þeim manni at bana verða, sem honum riði án hans vilja.

 

 

Þorbjõrn hét maðr.  Hann var bróðir Bjarna

 

ok bjó á þeim bœ í Hrafnkelsdal, er á Hóli hét, gegnt Aðalbóli fyrir austan.

 

Þorbjõrn átti fé lítit, en ómegð mikla.  Sonr hans hét Einarr, inn elzti.

 

Hann var mikill ok vel mannaðr.  Þat var á einu vári,

 

at Þorbjõrn mælti til Einars, at hann mundi leita sér vistar nõkkurar, --

 

"því at ek þarf eigi meira forvirki en þetta lið orkar,

 

er hér er, en þér mun verða gott til vista, því at þú ert mannaðr vel.

 

Eigi veldr ástleysi þessari brottkvaðning við þik,

 

því at þú ert mér þarfastr barna minna.

 

Meira veldr því efnaleysi mitt ok fátœkð.

 

En õnnur bõrn mín gerask verkmenn.

 

Mun þér þó verða betra til vista en þeim."