Sælir!

 

Hope you have fun with this...

 

 

The plot thickens!!

 

Bơðvarr gengr nú til þess rúms sem honum líkaði, en ekki vill hann þat skipa sem hinn hafði áðr.  Hann kippir upp í einhverjum stað þremr mơnnum, ok síðan settusk þeir Hơttr þar niðr ok innar í hơllinni en þeim var skipat.  Heldr þótti mơnnum ódælt við Bơðvar, ok er þeim hinn mesti íhugi at honum.

 

Ok sem leið at jólum, gørðusk menn ókátir.  Bơðvarr spyrr Hơtt hverju þetta sætti; hann segir honum at dýr eitt hafi þar komit tvá vetr í samt, mikit ok ógurligt – “ok hefir vængi á bakinu ok flýgr þat jafnan.  Tvau haust hefir þat nú hingat vitjat ok gơrt mikinn skaða.  Á þat bíta ekki vápn, en kappar konungs koma ekki heim, þeir sem at eru einna mestir.”  Bơðvarr mælti, “Ekki er hơllin svá vel skipuð sem ek ætlaða, ef eitt dýr skal hér eyða ríki ok fé konungsins.”  Hơttr sagði, “Þat er ekki dýr, heldr er þat hit mesta trơll.”

 

Nú kømr jóla-aptann.  Þá mælti konungr, “Nú vil ek at menn sé kyrrir ok hljóðir í nótt, ok banna ek ơllum mínum mơnnum at ganga í nơkkurn háska við dýrit, en fé ferr eptir því sem auðnar; menn mína vil ek ekki missa.”  Allir heita hér góðu um, at gøra eptir því em konungr bauð.

 

 

Look forward to hearing from you,

Sarah.