Signý mátti ekki mæla fyrir harmi ok gráti. 

Hildr mælti þá: "Vilda ek, Grímhildr, at ek launaði þér þín álög, ok þat mæli ek um, at öðrum fæti standir þú á skemmu þessari, en öðrum heima á konungshöll. Þrælar skulu þar kynda bál mitt í milli fóta þér. Þat bál skal standa bæði nætr ok daga, ok öll skaltu neðan af eldi brenna, en ofan frjósa, at aldri fáir þú þína ró. En ef vit mæðgur komumst ór þessum álögum, þá skaltu deyja ok detta ofan í bálit." 

Grímhildr tók þá til máls: "Mjök heimskligt er okkart tal, ok vil ek, at þetta haldist hvárki."

Hildr sagði, at þat yrði at standa. Hurfu þær mæðgur þá burt í helli þenna, ok er ek sú in sama Signý, ok er hér Hildr, dóttir min, ok vil ek nú gifta þér hana ok launa þér svá, at þú hefir mér ór álögum komit." 

Ok at endaðri þessari sögu koma í hellinn sjau skessur með bitrligum skálmum ok hlaupa at Gríði ok höggva til hennar bæði hart ok tíðum. Hildr var nú ákafliga hrædd. Illugi veitir Gríði dugnað ok höggr til þeira bæði ótt ok tíðum, ok eigi léttir hann fyrr en þau hafa drepit þær allar, ok brennir þær allar á báli. 

Gríðr mælti þá: "Nú hefir þú, Illugi, frelst okkr bæði af þessum skessum, ok hefi ek við þær átt ellifu vetr." 

Illugi segir þat nógu lengi verit hafa.

6. Sigurðr fekk Signýjar

Eptir þetta fylgir Gríðr þeim til báts Illuga, ok gaf hún þeim gull ok marga dýra gripi, ok hafði hann nú með sér eldinn, ok skildist hún þar við þau. Illugi rær aptr til sinna manna. Þeir urðu við þat glaðir ok létu sér hitna. Mánuð lá konungsson þar, ok gaf honum aldri byr. Björn kenndi þat Hildi ok kvað Illuga hana hafa sótta í hella, ok segir Björn, at hún sé in mesta tröllkona. Sigurðr bað Björn þegja, ok ekki vildi hann því trúa, er Björn sagði. 

================ And the above passage divided by sentences ================

Signý mátti ekki mæla fyrir harmi ok gráti. 

Hildr mælti þá: "Vilda ek, Grímhildr, at ek launaði þér þín álög, ok þat mæli ek um, at öðrum fæti standir þú á skemmu þessari, en öðrum heima á konungshöll. 

Þrælar skulu þar kynda bál mitt í milli fóta þér. 

Þat bál skal standa bæði nætr ok daga, ok öll skaltu neðan af eldi brenna, en ofan frjósa, at aldri fáir þú þína ró. 

En ef vit mæðgur komumst ór þessum álögum, þá skaltu deyja ok detta ofan í bálit." 

Grímhildr tók þá til máls: "Mjök heimskligt er okkart tal, ok vil ek, at þetta haldist hvárki."

Hildr sagði, at þat yrði at standa. 

Hurfu þær mæðgur þá burt í helli þenna, ok er ek sú in sama Signý, ok er hér Hildr, dóttir min, ok vil ek nú gifta þér hana ok launa þér svá, at þú hefir mér ór álögum komit." 

Ok at endaðri þessari sögu koma í hellinn sjau skessur með bitrligum skálmum ok hlaupa at Gríði ok höggva til hennar bæði hart ok tíðum. 

Hildr var nú ákafliga hrædd. 

Illugi veitir Gríði dugnað ok höggr til þeira bæði ótt ok tíðum, ok eigi léttir hann fyrr en þau hafa drepit þær allar, ok brennir þær allar á báli. 

Gríðr mælti þá: "Nú hefir þú, Illugi, frelst okkr bæði af þessum skessum, ok hefi ek við þær átt ellifu vetr." 

Illugi segir þat nógu lengi verit hafa.

6. Sigurðr fekk Signýjar

Eptir þetta fylgir Gríðr þeim til báts Illuga, ok gaf hún þeim gull ok marga dýra gripi, ok hafði hann nú með sér eldinn, ok skildist hún þar við þau. 

Illugi rær aptr til sinna manna. 

Þeir urðu við þat glaðir ok létu sér hitna. 

Mánuð lá konungsson þar, ok gaf honum aldri byr. 

Björn kenndi þat Hildi ok kvað Illuga hana hafa sótta í hella, ok segir Björn, at hún sé in mesta tröllkona. 

Sigurðr bað Björn þegja, ok ekki vildi hann því trúa, er Björn sagði.