Þá leggja þeir Eyvindr at landi ok ganga í flokk þeira bræðra sinna ok fara með þeim í virkit til Hrafns. Þá hafði hann þrjú hundruð manna í virkinu. Þá fóru nökkurir menn ór flokki Þorvalds á þann bæ, er á Tjaldanesi heitir. 

   Þá mæltu sumir menn við Hrafn, at þeir skyldu ganga at Þorvaldi ok drepa hann, kváðu eigi mundu Hrafn komast í betra færi. En Hrafn vildi eigi þat, því at hann kveðst vilja virða til inn heilaga Jakobum postula ok berjast eigi við Þorvald, ok hann kveðst aldri mundu um líf hans sitja. Sjá ræða Hrafns var um kveldit fyrir Jakobsmessu. 

   Þá kallaði Þorvaldr á Steinólf prest Ljótsson, at hann skyldi koma á hans fund, ok Steinólfr fór ór virkinu ok á fund Þorvalds ok töluðu lengi hljótt. Síðan fór Steinólfr aftr í virkit ok leitaði þaðan af um sættir milli þeira Hrafns ok Þorvalds. Um morgininn eftir kom Áli Oddsson inn auðgi á Eyri með nökkura menn ok leitaði um sættir með Steinólfi, ok þá sættust þeir Þorvaldr ok Hrafn. 

   Sú var sætt þeira, at gera skyldi um öll þeira málaferli Þórðr Sturluson ok Þorvarðr Gizurarson. 

   Ok þá er þeir höfðu handsalat þessa sætt, þá þakkaði Þorvaldr öllum mönnum, er um sættir höfðu leitazt: "Em ek þessu feginn orðinn, er vér erum sáttir, því at mér sýnist svá, frændi, sem vit sém eigi uppnæmir fyrir einum höfðingja, ef vit erum at einu ráði báðir." 

   Þá bauð Hrafn Þorvaldi ok öllu föruneyti hans til matborðs. Þá hafði Þorvaldr ok flokkr hans dögurð á Eyri. Hrafn lét skera húð til skúa förunautum Þorvalds, því at þeir váru mjök skólausir, er langa leið höfðu farit þangat. Hrafn fekk Þorvaldi ok förunautum hans fararskjóta norðr yfir heiði til Dýrafjarðar. Þorvaldr mælti marga vega fagrt til Hrafns, er þeir skildu, ok hvarf til hans. 

   Þá váru málaefni þeira kyrr þaðan frá um sumarit ok svá um vetrinn eftir. 

================ And the above passage divided by sentences ================

Þá leggja þeir Eyvindr at landi ok ganga í flokk þeira bræðra sinna ok fara með þeim í virkit til Hrafns. 

Þá hafði hann þrjú hundruð manna í virkinu. 

Þá fóru nökkurir menn ór flokki Þorvalds á þann bæ, er á Tjaldanesi heitir. 

Þá mæltu sumir menn við Hrafn, at þeir skyldu ganga at Þorvaldi ok drepa hann, kváðu eigi mundu Hrafn komast í betra færi. 

En Hrafn vildi eigi þat, því at hann kveðst vilja virða til inn heilaga Jakobum postula ok berjast eigi við Þorvald, ok hann kveðst aldri mundu um líf hans sitja. 

Sjá ræða Hrafns var um kveldit fyrir Jakobsmessu. 

Þá kallaði Þorvaldr á Steinólf prest Ljótsson, at hann skyldi koma á hans fund, ok Steinólfr fór ór virkinu ok á fund Þorvalds ok töluðu lengi hljótt. 

Síðan fór Steinólfr aftr í virkit ok leitaði þaðan af um sættir milli þeira Hrafns ok Þorvalds. 

Um morgininn eftir kom Áli Oddsson inn auðgi á Eyri með nökkura menn ok leitaði um sættir með Steinólfi, ok þá sættust þeir Þorvaldr ok Hrafn. 

Sú var sætt þeira, at gera skyldi um öll þeira málaferli Þórðr Sturluson ok Þorvarðr Gizurarson. 

Ok þá er þeir höfðu handsalat þessa sætt, þá þakkaði Þorvaldr öllum mönnum, er um sættir höfðu leitazt: "Em ek þessu feginn orðinn, er vér erum sáttir, því at mér sýnist svá, frændi, sem vit sém eigi uppnæmir fyrir einum höfðingja, ef vit erum at einu ráði báðir." 

Þá bauð Hrafn Þorvaldi ok öllu föruneyti hans til matborðs. 

Þá hafði Þorvaldr ok flokkr hans dögurð á Eyri. 

Hrafn lét skera húð til skúa förunautum Þorvalds, því at þeir váru mjök skólausir, er langa leið höfðu farit þangat. 

Hrafn fekk Þorvaldi ok förunautum hans fararskjóta norðr yfir heiði til Dýrafjarðar. 

Þorvaldr mælti marga vega fagrt til Hrafns, er þeir skildu, ok hvarf til hans. 

Þá váru málaefni þeira kyrr þaðan frá um sumarit ok svá um vetrinn eftir.