This is apparently our lucky week as we have 3 (count them, 3) verses! Translators, open your reference materials...


Þá urðu í Vestfjörðum mörg kyn bæði í sýnum ok draumum. Einu sinni, þá er Hrafn hafði verit at heimboði í Selárdal, fór hann í brott snemma um morgin ok tveir menn með honum. Ok er þeir váru komnir skammt frá garði, sá þeir ljós mikit ór austri frá bænum á Eyri. Hrafn sá í ljósinu þrjá menn. Þar þóttist hann kenna sik sjálfan ok tvá menn aðra. Þá sýn sagði hann fám mönnum, ok þótti honum mikils um vert. 

   Þórðr hét maðr. Hann var heimamaðr í Selárdal. Hann sofnaði eitt kveld ok dreymdi, at maðr kom at honum svartr ok illiligr. Þórðr þóttist spyrja, hverr hann væri. Hann segir:


[Option A] 

   Faraldr ek heiti,

   ferk of aldar kyn,

   emka ek sættir svika.

   Döprum dauða

   ek mun drengi vega

   ok nýta mér nái.[19]


[Option B]

   Ek heiti Faraldr, ferk of aldar kyn, emka ek sættir svika. Ek mun vega drengi döprum dauða ok nýta mér nái: 



[Option C]

   Eg heiti Faraldur, eg fer yfir mannkynið, eg er ekki sættir manna í sviksamlegum málum. Eg mun veita mönnum dapran dauða og eta hræ þeirra.

 



Hann vaknaði ok sagði drauminn. 


Guðbrandr hét maðr, er fyrr var getit. Hann dreymdi, at maðr kom at honum mikill ok illiligr. Hann þóttist spyrja, hvat manna hann væri. 


Sá svaraði: "Hér er nú Ingólfr, sá inn sami, er þér vitraðist fyrir vígi Markúss." 


Guðbrandr spurði: "Hvárt ferr þú með jafnillum tíðendum sem þá?" 


Hann svarar: "Hygg at vísu þessi:


[Option A] 

   Fagnak því, es ógnir,

   ymr þjóðar böl, glymja.

   Allr tekr svarmr at svella.

   Svellr þats mannkyn hrellir.

   Fara munk suðr it syðra,

   snákranns, of lið manna,

   verit hefk norðr it nyrðra,

   návaldr, of far aldar."[20]

 

[Option B]

   Fagnak því, es ógnir glymja. Þjóðar böl ymr. Allr svarmr tekr at svella. Svellr þats hrellir mannkyn. Snákranns návaldr, niunk fara suðr it syðra of lið manna. Hefk verit norðr it nyrðra of far aldar:


[Option C]

   Eg fagna því, er ógnir glymja. Þjóðar böl kveður viðю Mikil ókyrrð tekur að magnast. Það magnast, sem hrellir mannkynið. Maður, eg mun fara suður um land yfir fólkið. Eg hefi verið nyrðra og mótað aldarfarið.



Guðbrandr vaknaði ok mundi vísuna. Eyjólfr hét maðr ok var Snorrason. Hann bjó at Haukabergi á Barðaströnd. Hann dreymdi um nótt, at hann þóttist sjá tungl svá mörg sem stjörnur væri, sum full, en sum hálf, sum meir en sum minnr vaxandi ok þverrandi. Ok er hann undraðist þessa sýn, þá sá hann mann hjá sér, ok kvað vísu:


[Option A] 

   Sé þú, hvé hvarfla

   heima í milli

   syndauðigra

   sálir manna.

   Kveljask andir

   í orms gini.

   Skelfr rammr röðull.

   Ræðk þér at vakna.


[Option B]

   Sé þú, hvé sálir syndauðigra manna hvarfla milli heima. Andir kveljask í orms gini. Rammr röðull skelfr. Ræðk þér at vakna: 



[Option C]

   Sjá þú, hvernig sálir syndugra manna sveima milli heima. Sálirnar kveljast í gini höggormsins (djöfulsins). Hin máttuga sól skelfur. Eg ræð þér að vakna.


================ And the above divided by sentences ================


Þá urðu í Vestfjörðum mörg kyn bæði í sýnum ok draumum. 



Einu sinni, þá er Hrafn hafði verit at heimboði í Selárdal, fór hann í brott snemma um morgin ok tveir menn með honum. 



Ok er þeir váru komnir skammt frá garði, sá þeir ljós mikit ór austri frá bænum á Eyri. 



Hrafn sá í ljósinu þrjá menn. 



Þar þóttist hann kenna sik sjálfan ok tvá menn aðra. 



Þá sýn sagði hann fám mönnum, ok þótti honum mikils um vert. 

   



Þórðr hét maðr. 



Hann var heimamaðr í Selárdal. 



Hann sofnaði eitt kveld ok dreymdi, at maðr kom at honum svartr ok illiligr. 



Þórðr þóttist spyrja, hverr hann væri. 



Hann segir:


[Option A] 

   Faraldr ek heiti,



   ferk of aldar kyn,



   emka ek sættir svika.



   Döprum dauða



   ek mun drengi vega



   ok nýta mér nái.[19]


[Option B]


   Fagnak því, es ógnir glymja. 



   Þjóðar böl ymr. 



   Allr svarmr tekr at svella. 



   Svellr þats hrellir mannkyn. 



   Snákranns návaldr, niunk fara suðr it syðra of lið manna. 



   Hefk verit norðr it nyrðra of far aldar:


[Option C]

   Eg fagna því, er ógnir glymja. 



   Þjóðar böl kveður viðю Mikil ókyrrð tekur að magnast. 



   Það magnast, sem hrellir mannkynið. 



   Maður, eg mun fara suður um land yfir fólkið. 



   Eg hefi verið nyrðra og mótað aldarfarið.

 




Hann vaknaði ok sagði drauminn. 




Guðbrandr hét maðr, er fyrr var getit. 



Hann dreymdi, at maðr kom at honum mikill ok illiligr. 



Hann þóttist spyrja, hvat manna hann væri. 





Sá svaraði: "Hér er nú Ingólfr, sá inn sami, er þér vitraðist fyrir vígi Markúss." 




Guðbrandr spurði: "Hvárt ferr þú með jafnillum tíðendum sem þá?" 




Hann svarar: "Hygg at vísu þessi:


[Option A] 

   Fagnak því, es ógnir,



   ymr þjóðar böl, glymja.




   Allr tekr svarmr at svella.




   Svellr þats mannkyn hrellir.




   Fara munk suðr it syðra,



   snákranns, of lið manna,



   verit hefk norðr it nyrðra,



   návaldr, of far aldar."[20]



[Option B]


   Fagnak því, es ógnir glymja. 



   Þjóðar böl ymr. 



   Allr svarmr tekr at svella. 



   Svellr þats hrellir mannkyn. 



   Snákranns návaldr, niunk fara suðr it syðra of lið manna. 



   Hefk verit norðr it nyrðra of far aldar:


[Option C]

   Eg fagna því, er ógnir glymja. 



   Þjóðar böl kveður viðю Mikil ókyrrð tekur að magnast. 



   Það magnast, sem hrellir mannkynið. 



   Maður, eg mun fara suður um land yfir fólkið. 



   Eg hefi verið nyrðra og mótað aldarfarið.

 


Guðbrandr vaknaði ok mundi vísuna. 



Eyjólfr hét maðr ok var Snorrason. 



Hann bjó at Haukabergi á Barðaströnd. 



Hann dreymdi um nótt, at hann þóttist sjá tungl svá mörg sem stjörnur væri, sum full, en sum hálf, sum meir en sum minnr vaxandi ok þverrandi. 



Ok er hann undraðist þessa sýn, þá sá hann mann hjá sér, ok kvað vísu:



[Option A]

   Sé þú, hvé hvarfla



   heima í milli



   syndauðigra



   sálir manna.




   Kveljask andir



   í orms gini.




   Skelfr rammr röðull.




   Ræðk þér at vakna.



[Option B]

   Sé þú, hvé sálir syndauðigra manna hvarfla milli heima. 



   Andir kveljask í orms gini. 



   Rammr röðull skelfr. 



   Ræðk þér at vakna: 



[Option C]

   Sjá þú, hvernig sálir syndugra manna sveima milli heima. 



   Sálirnar kveljast í gini höggormsins (djöfulsins). 



   Hin máttuga sól skelfur. 



   Eg ræð þér að vakna.