Þá höfðu þeir Þorvaldr skipazt fyrir dyrrnar ok gerðu kví at Hrafni ok förunautum hans, en Þorvaldr stóð stund frá durunum ok hafði sverð í hendi ok brugðit á miðjar slíðrar, ok Hrafn hvarf til hans, en Þorvaldr tók kveðju hans, ok síðan settust þeir niðr ok hjöluðu, ok varð Þorvaldi ekki at orðum við Hrafn, ok þat þótti Hrafni undarligt, ok eigi sá Hrafn erendi Þorvalds við sik í því sinni. 

Then Thorvaldr (and the others) had drawn up before the doors and made a lane of men gradually narrowing to Hrafn and his fellow travellers, but Thorvaldr stood a while away from the doorway (plural in O.I.), and he had a sword in his hand and drawn at half the sheath, and Hrafn turned to him, and Thorvaldr received his greeting, and then they sat down and talked, and Thorvaldr wasn't at words with Hrafn, and it seemed to Hrafn extraordinary, and Hrafn didn't see Thorvaldr's errand with himself at that time.


Af þeim fundi fór hvárr þeira til síns heimilis. 

From their meeting, each of them went to his home.



Loftr keypti síðan bæ þann á Rauðasandi, er at Stökkum hét, ok gerði þar bú á. 

Loftr then bought the farmstead at Raudasand, which was called "at Stokkum," and he made a farm on it.


Þat ætluðu margir menn, at Eyjólfr Þorsteinsson, mágr Lofts, mundi rétta hluta hans ok þeir Sunnlendingar fyrir þingvistar sakir um ránit við Þorvald, en þat varð ekki. 

Many men intended that Eyjolfr Thorsteinson, Loft's in-law, would redress him and the Sunnlendingars for a domicile in a þing-community on account of the robbery against Thorvaldr, but that didn't happen.


Þá var kveðin vísa þessi:

Then this verse was written:


[option A]

   Víst eru farnir flestir



   fálu hests it mesta,



   þótt lýðir böl bíði,



   bræðendr at harðræðum.



   Menn eru seinir sunnan,



   slíkt heyrik oft, með Lofti



   stála strangra éla



   stefni ráns at hefna.[17]


[option B]

   Víst eru flestir bræðendr fálu hests farnir it mesta at harðræðum, þótt lýðir bíði böl. 

Certainly they were most brothers (?) hid horse's gone the most at hardiness, although men wait for misfotune.  (Είναι κινέζικα για μένα = þetta er hebreska fyrir mér = It's all Greek to me)


   Menn eru seinir sunnan at hefna með Lofti stefni strangra stála éla ráns. 

Men from the south were slow to revenge with Loftr stronger steel a hot fight robbery.


   Slíkt heyrik oft

I often hear such.


[option C]

   Vissulega eru flestir menn að mestu leyti duglausir til karlmennskuverka, þótt fólk verði fyrir tjóni. 

Certainly most men were mostly good for nothing for works of valor, it seemed to people worth for loss.         (Mod. Icelandic: að mestu leyti = mostly, for the most part)


   Sunnanmenn eru seinir að hefna á bardagamanninum ránsins með Lofti. 

Southerners were late to avenge the warriors robbery with Loftr.


   Slíkt heyri eg oft.

I often hear such.



Víga-Haukr ok Hallbera, kona hans, fóru í brott af landi, fyrst í Nóreg ok síðan til Grænlands, ok þótti Haukr mikilmenni, hvar sem hann kom. 

Viga-Haukr and Hallbera, his wife, went away from Iceland, first to Norway and then to Greenland, and Haukr seemed a great, powerful man, whereever he arrived.



Magnús Markússon fór ok til Grænlands, ok kom ekki þeira aftr. 

Magnus Markuson also went to Greenland, and they didn't come back. 



Guðmundr hét maðr. 

A man was named Gudmundr.


Hann var Hallsson. 

He was the son of Hall.


Hann var einhleypingr ok hávaðamaðr. 

He was a single person without hearth or home and a noisy, self-assertive man.


Hann gerðist fylgdarmaðr Gísla Markússonar. 

He became Gisla Markuson's follower.



Galti hét vinr Lofts. 

One of Loft's friends was named Galti.


Hann átti hest góðan. 

He owned a good horse.


Þann föluðu þeir Gísli ok Guðmundr, en Galti vildi eigi selja hestinn ok gaf síðan Lofti. 

Gisli and Gudmundr demanded it for purchase, but Galti didn't want to sell the horse and later gave (it) to Loftr.


Ok er Guðmundr vissi þetta, þá gerði hann eftir hestinum ok ætlaði hjá garði, ok fór eftir honum við inn fjórða mann. 

And when Gudmundr found out about this, then he sent for the horse and intended by the fence (?), and went after him with 3 men.


Gestr hét maðr ok Gunnarr, Galti inn þriði. 

One man was named Gestr, another Gunnarr, (and) Galti the third.


Þessir menn fylgdu Lofti. 

These men followed Loftr.


Þeir Loftr ok Gunnarr vágu Guðmund. 

Loft and Gunnarr killed Gudmundr.



Þat vígsmál var lagt undir Sighvat Sturluson, því at hann var kallaðr vinr hvárstveggja þeira, Lofts ok Gísla. 

That suit for manslaughter was was referred to Sighvat Sturluson, because he was called a friend of each of the two, Loftr and Gisli.

         

Gísla þótti sér mjök misboðit í vígi Guðmundar. 

Gisli took very ill Gudmundar's slaying.


Fyrir víg Guðmundar gerði Sighvatr Loft á braut ór Vestfjörðum ok förunauta hans, þá er til vígsins fóru, ok þar á ofan fégjöld mikil. 

For Gudmundar's slaying, Sighvatr sent Loftr and his companions away out of Westfiord, when they went to the manslaughter (??), and a big fine to boot.   (Z.  



Þá fór Loftr í brott ór Vestfjörðum ok suðr um land til handa Eyjólfi, mági sínum, ok var síðan lengi undir áraburði Oddaverja.

Then Loft went away out of Westfiord and south across land to Eyjolfr, his inlaw, and then stayed a long time under the protection of Oddaverja.