11. Utanför Hrafns með Guðmundi byskupsefni.

Hrafn's journey abroad with bishop-elect Gudmundr.



Sá atburðr gerðist norðr at Hólum at byskupsstóli, at Brandr byskup tók sótt ok andaðist fjórum nóttum fyrir Laurentiusmessu. 

That incident took place north at Holum at an episcopal seat, that Bishop Brandr took ill and died four nights before Laurentius-mass.


Ok er hann var andaðr, þá var körinn til byskups af Norðlendingum Guðmundr, sonr Ara Þorgeirssonar, Hallasonar, Ormssonar, Gellissonar, Omssonar, Hallasonar ins hvíta. 

And when he had died, Gudmundr was then chosen as bishop of Nordlendingum (North-lands), a son of Ara, son of Thorgeir, son of Hallr, son of Ormr, son of Gellir, son of Omr, son of Hallr the white.


Móðir Guðmundar hét Úlfheiðr Gunnarsdóttir. 

Gudmundir's mother was named Ulfhidr, the daughter of Gunnar.



Ok er hann var körinn til byskups, þá sendi hann orð Hrafni Sveinbjarnarsyni, at hann skyldi koma á fund hans norðr í Miðfjörð. 

And when he had been selected as a bishop, then he sent word to Hrafn son of Sveinbjarn, that he should come to meet with him northwards in Midfiord.


Hrafn fór á fund byskupsefnis, svá sem hann sendi orð til, ok er þeir fundust, þá bað byskupsefni, at hann skyldi fara utan með honum, því at honum þótti hann bezt til fallinn þeirar ferðar fyrir vizku sakir ok vinsældar, er hann hafði utanlendis. 

Hrafn went to meet with the biship-elect, so when he sent a message, and when they met, then the bishop-elect asked that he should travel abroad with him, because it seemed to him best suited their journey for the sake of wisdom and friendship, which he had abroad.


Var þar ok in mesta vinátta með þeim Hrafni ok Guðmundi inum góða, ok því helt, á meðan þeir lifðu báðir. 

There was also the most friendship between Hrafn and Gudmunder the good, and that held fast while they both lived. 


Frá þessu sagði Guðmundr Svertingsson:

Concerning this Gudmundr Svertingson said:


[Option A]

   Guðmundr bauð inn góði,



   getk jafnan þess, Hrafni,



   síð mun at enda óðar,



   útferð með sér, lúta.




   Farar leizk flotna stýri



   fallinn bezt með öllu



   geira veðrs til góðrar



   gangnistir forvistu.[12]



[Option B]

   Guðmundr inn góði bauð Hrafni útferð með sér. 

Gudmunder the godi asked Hrafn to travel abroad with him.


   Getk jafnan þess. 

I always get that.


   Síð mun lúta at enda óðar. 

Late will I bow to end poetry.


   Flotna stýri leizk geira veðrs gangnistir með öllu bezt fallinn farar til góðrar forvistu:

Rudder floats it seemed goar weather (gangnistir??) weith all best suited to travel to good leadership.


[Option C]

   Guðmundur hinn góði bauð Hrafni utanför með sér. 

Gudmundr the good asked Hranfi (to travel) abroad with him.


   Eg get þess oftlega. 

I get that often. 


   Seint mun kvæðið enda. 

Slowly will the poem come to an end.


   Höfðingjanum leizt bardagamaðurinn (Hrafn) að öllu leyti bezt fallinn til fararinnar til góðrar forustu.

It seemed to the leaders the warrior (Hrafn) that all a part best suited for the trips to good leadership.



Ok fyrir því at Hrafn var vinr Guðmundar, þá hét hann honum förinni, ok eftir þat fór Hrafn vestan ór fjörðum norðr til skips í Eyjafjörð á fund Guðmundar byskupsefnis. 

And because Hrafn was Gudmundr's friend, then he called him the trip (?), and after that Hrafn went from the west out of north fiords to a ship in Eyjafjord (Island-fiord) to meet Biship-elect Gudmundr.


Í þeiri för var með Hrafni Tómas Þórarinsson, annarr maðr Þórðr Vermundarson, þriði Eyjólfr Snorrason. 

On their journey with Hrafn was Tomas Thorarinson, second a man (by the name of) Thordr Vermundarson, third Eyjolfr Snorrason.


Byskupsefni varð feginn Hrafni ok hans förunautum. 

The Bishop-elect rejoiced (at) Hrafn and his companions.


Ok er sldp var búit ok veðr gaf til, þá létu þeir í haf. 

And when the ship ("sldp" looks like an OCR error to me) was ready and good weather arrived, then they put out to sea.


Þeim byrjaði erfiðliga um sumarit ok váru lengi úti. 

They got pain and toil wind during the summer and they were a long time out.


Rak þá suðr í haf, svá at þeir höfðu fogl af Írlandi.[13] 

It then drove south in the sea, so that they met with sea birds from Ireland.   (Z. fugl: hafa f. af landi, to meet with land-birds, to be near land)



Allir vinir Hrafns urðu honum fegnir, er hann kom heim, en hann valdi sínum ástvinum, þeim er hann fundu, góðar gjafir. 

All Hrafn's friends rejoiced over him, when he arrived home, and he wielded (to) his intimate friends, those who he met, good gifts.


Svá segir Guðmundr:

Gudmundr thus says:


[Option A]

   Hverr gekk hyrjar þverrir



   hodda brjót at móti,



   hrings es heim kom slöngvir,



   haukstrandar fagnandi.




   en menfergir mörgum



   mótrunn frömum spjóta,



   æ sé efri skýjum



   ókvalðr, gjafar valði.[14]

 

[Option B]

   Hverr haukstrandar hyrjar þverrir gekk fagnandi at móti hodda brjót, es hrings slöngvir kom heim. 

Which (haukstrandar = haukstaldr?) man of fire went rejoicing against 


   En menfergir valði gjafar mörgum frömum spjóta mótrunn. 

And/but a man chose many gifts prominent spear (mótrunn?).


   Æ sé ókvalðr efri skýjum: 

Would always be un-tormented above the clouds.


[Option C]

   Hver maður gekk fagnandi á móti hinum örláta manni, er hann kom heim. 

Which man went rejoicing against the open-handed man, when he came come.


   En hann valdi gjafir mörgum hraustum bardagamanni. 

And/but he caused many gifts (to be given) to valiant warriors.


   Lifi hann ætíð ókvalinn ofar skýjum.

Life he always un-tormented higher up clouds.