Ok er Bergþórr frá þetta, at Magnús hafði kveðit vísu, hafði hann týgilig orð um, at eigi mundi svá búit sjatna. 

And when Bergthor heard of this, that Magnus had recited (the) poem, he had (týgilig?) word concerning, that would so prepared (to) subside (?).


En þau orð spyrr Magnús prestr ok kvað vísu:

But priest Magnus hears this word and recited a verse:


[Option A]

   Margr mundi sá sendir



   sókngífrs numinn lífi,



   linna vangs, fyr löngu,



   lundr, es nú rekr undan,



   ef brynhríðar beiði



   biti týgilig skýja,



   niðr drepr skald, und skildi,



   skeggi, mál sem eggjar.[10]




[Option B]


   Margr mundi sá sókngífrs sendir numinn lífi fyr löngu, lundr linna vangs, es nú rekr undan, ef týgilig mál biti brynhríðar skýja beiði und skildi sem eggjar.



   Skald drepr skeggi niðr:



[Option C]

   Margur hraustur drengur mundi fyrir löngu sviptur lífi, maður minn, sá sem nú er heill á húfi, ef stóryrði bitu skildi búinn hermann sem sverðseggjar.

Many a valiant bold man would before a long deprive life, my man, so as now is whole at a hull of a ship (?), if big words bit should prepared a warrior as a sword's edge.


   Skáldið drúpir höfði.

The poet droops from sorrow his head.


Ok eftir þat er þessar vísur váru kveðnar, þá söfnuðu þeir Þorvaldr ok Bergþórr liði ok gera til Magnúss. 

And after that when these verses were recited, then Thorvaldr and Bergthor gathered (their) troops and makes for Magnus.


Ok er hann spyrr þetta, ferr hann á fjall þat, er Sölólfsfell heitir, ok þar eru þau í einum helli, meðan þeir Þorvaldr váru í firðinum. 

And when he gets wind of this, he goes to that mountain, which is called sale-something-mountain, and they were there in a cave, while Thorvaldr and the others were in the inlet.


Rannsökuðu þeir víða bæi ok leituðu þeira Magnúss ok fóru við þat á braut af heraði, at þeir fundu þau eigi. 

They seached the farm high and low and searched for Magnus and company and and went with that away from the district, at they didn't find them.



Ok eftir þat snerist Jórunn í karlaföt ok fór með Magnúsi presti suðr á Eyrar á laun ok eftir þat af landi á braut. 

And after that, Jorunn changed herself into men's clothing and went with Priest Magnus south to Eyrar in secret and after that away from Iceland.


Ok er þau kómu í Nóreg, gerði hann boð til hennar at ráði Erlends múgamanns. 

And when they arrived in Norwary, he made an offer (of marriage?) to her with the consent of Erlend (Foreigner) crowd-of-people.    (similar to Z. maðr 1: múgr manns, crowd of people) (Z. ráð 5: at ráði frænda hernnar, with the consent of her kinsmen)


Hann var hirðmaðr Sverris konungs ok frændi Jórunnar. 

He was King Sverri's king's-man and a relative of Jorunn's.


Magnús var lengi í Nóregi ok gat margt barna við Jórunni. 

Magnus stayed a long time in Norway and had many children with Jorunn.



Kali hét maðr, hann var Halldórsson. 

A man was named Kali; he was the son of Halldor.


Hann átti Ingiríði Snorradóttur. 

He married Ingirid, the daughter of Snorri.


Hon fífldist frá Kala at þeim manni, er Ljótr hét. 

She acted as a seducer against Kali to them a man, who was named Ljotr.


Hann var sonr Sela-Eiríks. 

He was a son of Sela-Eirik.


Ok er þeir Þorvaldr ok Kali urðu þess varir, þá gerðu þeir sát fyrir Ljóti ok sá inn þriði maðr, er Þórðr hét ok var Kalason. 

And when Thorvaldr and Kali happened to have a presentiment of that, then they set up on ambush for Ljoti and the third man, who was named Thordr and was a son of Kali.     (similar to Z. vara: þess varir mik, at, I have a presentiment that)


Ok er þeir fundu Ljót, sóttu þeir hann þrír með vápnum, en hann varðist svá vel, at þeir gátu hann seint sóttan. 

And whe they met (up with) Ljot, they attacked him three with weapons, but he defended himself so well, that they were slowly able to overcome him.   (CV SÆKJA 4: overcome)


Þá eggjaði Kali Þorvald, at hann skyldi sækja at djarfliga, ok sagði klæki vera, at þeir fengi eigi einn mann sóttan. 

Then Kali egged on Thorvaldr, that he should attack boldly, and said it is cowardice that they weren't able to overcome a single man.


Svá lauk þeira fundi, at þeir vágu Ljót. 

So their battle ended, that they killed Ljot.


Um þat víg orti Eilífr vísu:

Eilifr composed a verse concerning that slaying:


[Option A]

   Kali bauð kjark at 



   kaldráðum Þorvaldi,



   nýtik Fjölnis flýti-



   feng, en til var engi.



   Þórðr munat virðum virðask,



   vann á dauðum manni,



   áðr sló á hodda hlæði



   hvikan, með spjót it mikla.[11]

 

[Option B]

   Kali bauð at selja kaldráðum Þorvaldi kjark, en engi var til.



   Nýtik flýtifeng Fjölnis.



   Þórðr munat virðask virðum, vann á dauðum manni með it mikla spjót.



   Áðr sló hvikan á hodda hlæði


[Option C]

   Kali bauðst til að selja hinum kaldráða Þorvaldi kjark, en hann var enginn til.

Kali offered his service to deliver Thorvaldr, the evil-minded vigor, when he was in a meadow.       (CV BJOÐA 2 reflexive: to offer oneself, volunteer one’s service)


   Eg yrki fljótgerða vísu.

I composed a fleetly-made (?) verse.


   Þórður mun ekki hljóta virðingar manna, því að hann vann á dauðum manni með hinu mikla spjóti sínu.

Thordr will not get man's honor, because he did bodily-injury to death a man with his large spear.


   Áður hafði maðurinn verið hikandi.

Previously the man had been wavering.     (CV hika = hvika = to falter, waver, shrinking)