Mun hann verða skammlífr, en þau börn mín munu lengr lifa, er mönnum mun minna gagn at verða, ok munu þar mín at því gjalda. Uggir mik, at menn munu meir hafa harm en huggan af minni kynslóð." 

   Þetta mælti Snorri með mikilli áhyggju ok trúnaði fyrir sínum vin, ok sýndist mönnum síðan sem hann hefði þetta mælt af nökkurum spakleik, því at litlu síðar réðst Hafliði til skips ok fór í brott af landi, en þat skip týndist í hafi ok öll skipshöfn, sú er þar var á. Síðan tók Snorri sótt ok andaðist tveim nóttum eftir Mikjálsmessu. 

   En eftir andlát Snorra tóku synir hans við staðfestu ok fjárhlut, Þórðr ok Þorvaldr. Bárðr, bróðir þeira, var þá barn at aldri. Þórðr var mikill vexti ok liðligr, en Þorvaldr var lítill maðr ok fráligr. Ok brátt er þeir höfðu við fjárhlut tekit, urðu þeir eigi ásáttir um fé. Þá fór Þorvaldr í Vigr um vetrinn eftir andlát Snorra ok var þar til várs. 

   Maðr hét Sveinn ok var Þórólfsson. Hann var kvángaðr maðr, ok hét Þóra kona hans. Hon var Bárðardóttir, Snorrasonar, Bárðarsonar ins svarta. Móðir Þóru hét Jóreiðr. Hon var Oddleifsdóttir. Jóreiðr var móðir Þorvalds Snorrasonar. Sveinn var hávaðamaðr mikill ok ódæll. Hann gerðist fylgdarmaðr Þorvalds ok var í eynni Vigr með Þorvaldi. Jórunn hét dóttir Snorra. Hon var Jóreiðardóttir, systir Þóru, konu Sveins. Þat mæltu sumir menn, at Sveinn legði á hana þokka. En er Þórðr Snorrason frá þaðan orðróm, þá lagði hann óþokka á Svein fyrir allt saman, orðlag þat, er á var með þeim Jórunni, ok hávaða þann ok óspekt, er hann hafði. Þórðr Snorrason var eigi sammæddr við Þorvald. Steinunn hét móðir hans Ingjaldsdóttir. 

   Um várit eftir andlát Snorra áttu þeir Þórðr ok Þorvaldr fund í Vatnsfirði at skilja með sér, hvárr hafa skyldi staðfestu eða goðorð. Til þess fundar kom Sveinn með Þorvaldi.

================ And the above passage divided by sentences ================

Mun hann verða skammlífr, en þau börn mín munu lengr lifa, er mönnum mun minna gagn at verða, ok munu þar mín at því gjalda. 

Uggir mik, at menn munu meir hafa harm en huggan af minni kynslóð." 

Þetta mælti Snorri með mikilli áhyggju ok trúnaði fyrir sínum vin, ok sýndist mönnum síðan sem hann hefði þetta mælt af nökkurum spakleik, því at litlu síðar réðst Hafliði til skips ok fór í brott af landi, en þat skip týndist í hafi ok öll skipshöfn, sú er þar var á. 

Síðan tók Snorri sótt ok andaðist tveim nóttum eftir Mikjálsmessu. 

En eftir andlát Snorra tóku synir hans við staðfestu ok fjárhlut, Þórðr ok Þorvaldr. 

Bárðr, bróðir þeira, var þá barn at aldri. 

Þórðr var mikill vexti ok liðligr, en Þorvaldr var lítill maðr ok fráligr. 

Ok brátt er þeir höfðu við fjárhlut tekit, urðu þeir eigi ásáttir um fé. 

Þá fór Þorvaldr í Vigr um vetrinn eftir andlát Snorra ok var þar til várs. 

Maðr hét Sveinn ok var Þórólfsson. 

Hann var kvángaðr maðr, ok hét Þóra kona hans. 

Hon var Bárðardóttir, Snorrasonar, Bárðarsonar ins svarta. 

Móðir Þóru hét Jóreiðr. 

Hon var Oddleifsdóttir. 

Jóreiðr var móðir Þorvalds Snorrasonar. 

Sveinn var hávaðamaðr mikill ok ódæll. 

Hann gerðist fylgdarmaðr Þorvalds ok var í eynni Vigr með Þorvaldi. 

Jórunn hét dóttir Snorra. 

Hon var Jóreiðardóttir, systir Þóru, konu Sveins. 

Þat mæltu sumir menn, at Sveinn legði á hana þokka. 

En er Þórðr Snorrason frá þaðan orðróm, þá lagði hann óþokka á Svein fyrir allt saman, orðlag þat, er á var með þeim Jórunni, ok hávaða þann ok óspekt, er hann hafði. 

Þórðr Snorrason var eigi sammæddr við Þorvald. 

Steinunn hét móðir hans Ingjaldsdóttir. 

Um várit eftir andlát Snorra áttu þeir Þórðr ok Þorvaldr fund í Vatnsfirði at skilja með sér, hvárr hafa skyldi staðfestu eða goðorð. 

Til þess fundar kom Sveinn með Þorvaldi.