Karlar váru at skinnleik margir, heimamenn Markúss. 

The men, the servants of Markus,  were at many games, 


Loftr, sonr hans, var sjúkr, ok var hann því eigi at leiknum. 

Loftr, his son, was sick, and he was therefore not at the games.


Þeir Gísli ok Magnús váru börn at aldri. 

Gisli and Magnus were young children.



Nú er Markús heyrir sagt, at þeir Ingi fara þar um tún, þá tók hann öxi í hönd sér ok gekk út á hlaðit í móti þeim ok hjó þegar til Inga, ok kom höggit framan í enni honum, og varð þat sár ekki mikit, því at Ingi hjó í móti til Markúss ok hjó í sundr viðbeinat ok þar á hol, ok litlu síðar dó Markús. 

Now when Markus has said, that they (Ingi et al) go there across the field, then he took an ax in his hand and went out to the pavement in front of the house against them and immediately hacked at Ingi, and the blow landed on the front side of his forehead, and it was not a great wound, because Ingi struck against at Markus and struck to pieces his collar-bone and there to the innards, and a little later Markus died.   (similar to Z. hol: ganga (hlaupa) á h., to pierce to the inwards)



Ok er hann var fallinn, þá kómu húskarlar hans út. 

And when he had fallen, then his house servants came out.


Maðr hét Sigurðr Þórðarson, ok var hann húskarl Markúss, ok er hann sá hann veginn, þá hjó hann til förunauts Inga, þess er Ketill hét. 

One man was named Sigurdr Thordarson, and he was a house servant of Markus, and when he saw him slain, then the struck at Ingi's companiion, the one named Ketill.


Hann fell við höggit ok dó þegar. 

He fell with the blow and immediately died.


Ok er Ketill var veginn, þá hjó Sigurðr þegar til Guðlaugs ok veitti honum sár mikit. 

And when Ketil was slain, than Sigurdr immediately struck at Gudlaugr and it gave him a large wound.


Þá var Sigurði haldit. 

Then Sigurdr was restrained.



Var þá sögð Lofti tíðendin, þar sem hann lá sjúkr, at faðir hans var veginn. 

Loftr was then told the news, there where he lay sick, that his father was slain.


Þá reis hann upp þegar ok tók spjót í hönd sér ok gekk út, ok lagði til Guðlaugs ok veitti honum sár mikit, ok var Loftr þá tekinn ok haldinn. 

Then he rose up and at once took a spear in his hand and went out, and thrust it at Gudlaugr, and it gave him a large wound, and Loftr was then caught and restrained.



Maðr hét Bárðr. 

There was a man named Bardr.


Hann var sonr Ingólfs Bárðarsonar ins svarta. 

He was son of Ingolf, who was sone of Bardr the black.


Hann var vinr Markúss ok frændi, sviðr maðr ok góðgjarn. 

He was a friend of Markus and a relative, a man (sviðr?) and benevolent


Hann beiddi Loft griða fyrir hönd þeira Guðlaugs ok Inga, sagði þá báða sára, kvað þá til einskis vera at vinna á þeim, en förunautr þeira einn veginn, kvað annat vera hjálpvænligt Markúsi, föður hans, en þá væri fleiri menn vegnir at sinni. 

He asked Loftr for a truce on behalf of Gudlaug and Ingi, said that they were both wounded, then stated no one is to do them bodily injury, and/but their comrade one slain, said second his father is likely to help Markus, and/but then it would be several men slain for the present. 


Ok af þessum orðum Bárðar váru grið sett meðal manna, ok síðan fór Ingi ok hans félagar í brott. 

And of these words of Barder were settled peace between men, and then Ingi and his partners went away.



Þessir atburðir urðu tveim nóttum eftir allraheilagramessu. 

These events happened two nights after All Saints' Day.


Svá bar ártíð Markúss ok Ketils. 

It so produced the anniversary of the death of Markus and Ketil.


SÍðan var lýst vígi Markúss. 

Then Markus's death was given notice of.



Árni Surtsson, förunautr Inga, lét sem hann skyldi óhelga Markús.

Anri Surtson, Ingi's companion, made as if he would proclaim Markus unholy.