Síðan sigla þeir leið sína.
Afterwards they sail on their way.

Sigrgarðr spurði þá margra tíðinda en þeir leystu vel úr öllu því sem hann spurði ok var ei sá hlutr at þeir kynni ei nökkura grein á at gjöra.
Sigrgardr asked then many tidings and they answered well out of all that which he asked and was not that thing that they knew not some cause to do.

Sigrgarðr spurði Hörð hvar hann vissi víking þann at mestr frami væri at berjast við.
Sigrgardr asked Hordr where he knew that Viking that was the most bold to fight with.

Hörðr sagði at í Eystrasalti væri víkingr mikill sá er Knútr inn knappi hét.
Hordr said that in Eystrasalti was that huge Viking who was called Knutr the knob?

Hann hefði fimmtán skip ok hefði aldrei ósigr fengit í bardögum, ok segir at þat væri enn meiri frami ok mannraun, at berjast við hann heldr enn við konur, þó at þær láti mikinn.
He had fifteen ships and had never been defeated in battle and says that it is yet more bold and dangerous to fight with him rather than with (the) woman, even though they ? much.

Sigrgarðr spurði hvárt hann vissi hvert hans væri at leita.
Sigrgardr asked whether he knew whether he was to be found?

Hörðr kvaðst þat gjörla vita.
Hordr said he knows it fully.

Sigrgarðr bað þá þangat stefna.
Sigrgardr bade them steer thither.

Sigla þeir nú þangat til er þeir koma till þess staðar er Lóar heitir.
They sail now thither until they come to this place which is called Loar.

Þar var Knútr fyrir með liði sínu.
There was Knutr in front with his forces.

Hann hafði dreka; þat var mikill gersimi.
He had a dragon. It was a great treasure.

Jógrímr hét stafnbúi hans.
His forecastle man was named Jogrimr.

Hann var kallaðr skít í andliti því at nef hans var kolsvart ok kinnr báðar en hvítt hörundit annars staðar.
He was called sh*t-in-face because his nose and both cheeks were coal black, but white skin in other places.

Gráboli hét annarr.
The second was named Graboli.

Hann hafði klaufir á fótum, ok sitt horn á hvárum vanga, ok váru þau hvöss sem spjótsoddar.
He had cleft feet and his horn on each field?? and they were sharp as spear points.


Sigrgarðr lagði til bardaga við hans menn med jafnmörgum skipum.
Sigrgardr set about battle with his men with equally many ships.

Knútr spurði hverr þar gjörði svá gildan atróðr.
Knutr asked who there did such stout? rowing towards (them).

Sigrgarðr segir til sín.
Sigrgardr says his name.

“Várkunn er þat” segir Knútr “þótt þú vilir fjár afla, þó muntu víða þurfa til at drepa áðr skríðr í þat skarð sem meykonungrinn hefr eytt af þér í Tartaría fyrir linleika sakir karlmennsku þinnar, ok er slíkt skömm mikil at opinbera þar skamm sína sem honum má mestr hljóðr at verða.”
“It is to be excused,” says Knutr, “although you want to gain wealth, yet will you need to widen to kill before sail in that empty space which the maiden king has nothing? of you in Tartaria for lenity’s sake of your manhood, and is such great shame to reveal there his shame as to him may most silence to be.” (huh?)

“Litlu þætti mér þat varða,” segir hann, “ef ek yrði þér karlmaðr.”
“It seems of little importance to me,” says he, “if I become a man to you.”

“Nær muntu ganga verða,” segir Knútr.
“You will happen to go closer?” says Knutr.

Sigrgarðr segir at þess skuli ei lengi bíða.
Sigrgardr says that this shall not wait long.