Sigrgarði þikir vel á horfast ok verðr þetta þeira samkeypi.
Sigrgardr thinks matters look promising and this is their bargain.

Fara nú í launkossar en jungfrúinnar orð eru svá fögr sem þau væri ór rauðu gulli gjör öll, ok var mjög áminnandi, at allir skyldu vera sem glaðastir ok gleðja Sigrgarð ok hans menn, ok segist ætla þenna mann sér til unnasta, en þeir menn sem kunnigt var hennar skaplyndi grunaði nökkut hvárt hennar gleði mundi góðu reifa.
Now comes a secret kiss and the words of the young lady are so fair as were they made all of red gold and (there was) much admonishing that all should be as joyful as possible and Sigrgardr and his men gladdened and said to intend that man be the sweetheart, but those men who were apprised of her disposition suspected something whether her happiness would end well.

En mönnum Sigrgarðs þótti vel á horfast ok váru inir glöðustu, ok leið svá dagrinn til kvölds.
But Sigrigardr’s men thought it looked promising and were the most joyful and the day went forward thus until evening.

Var þá mönnum Sigrgarðs fylgt at sofa, með sæmiligum umbúningi.
Sigrgardr’s men were then guided to sleep with becomingly soft beds.

En hann sjálfr var leiddr í kastala konungsdóttur.
But he himself was led into the castle by the king’s daughter.

Þótti honum þar gott um at sjást.
It seemed to him good to see there.

Sæng stóð þar tjölduð með purpura ok guðvef.
The bed stood draped with (royal) purple and costly fabric.

Stólpar allir váru sem á gull sæi, en svá fögr sem sængin var, þá var sú þó enn fegri sem í lá.
All the pillars were as of gold to see and so fair as the bed was, then was that one still fairer who lay in (it).

Því hugði Sigrgarðr gott til sín, ok stígr upp í sængina.
For that reason Sigrgardr thought it good for him and climbed up into the bed.

Jungfrúin var in blíðasta, ok tekr eina gullskál, ok spyrr hvárt hann vill drekka fyrr eðr síðar, en hann biðr hana fyrr drekka.
The virgin? (or Princess?) was most happy and takes a golden bowl and asks whether he wants to drink before or after and he asks her to drink before.

Hon gjörir svá, en áðr enn hon hafði af drukkit þá hafði Sigrgarðr hallast at hægindum ok var þá svefn á honum, en síðan gengu menn í burt, en þau lágu þar um nóttina.
She does so, but even before he had drunk then Sigrgardr leaned over in comfort and then sleep was on him, and afterwards people went away, but they lay there during the night.

Ei vaknaði Sigrgarðr fyrr enn jungfrúin var klædd ok í burt gengin.
Sigrgardr didn’t awaken before the virgin was dressed and gone away.

Váru hans menn þar innkomnir ok spurðu hversu honum hefði sofist um nóttina, en hann segist nógu fast sofit hafa.
His men had come in there and asked how he had slept during the night and he said he had slept well enough.

Síðan klæddist hann ok gekk til hallar.
Afterwards he got dressed and went to the hall.

Meykonungrinn var þar fyrir.
The maiden king was there before (him).

Meykonungrinn tók í hönd Sigrgarði, ok leiddi hann í hásæti ok bað hann vera glaðan.
The maiden king took Sigrgardr’s hand and led him to the high seat and bade him be joyful.

Síðan settist hon niðr hjá honum ok tóku menn til drykkju, ok var jungfrúin in glaðasta.
Afterwards she set herself down near him and people started drinking and the virgin was the happiest.

Síðan tekr hon eina gullskál.
Afterwards she takes a golden bowl.

Drekkr hon til Sigrgarði ok mælti svá: “Því ertu ei glaðr?” segir hon.
She drinks to Sigrgardr and spoke thus, “Are you not happy?” says she.

“Frú,” segir hann, “mik uggir at yðr þiki ek litla gleði hafa sýnt yðr á þessi nótt.”
“Mistress,” says he, “I fear that you think I have seemed unappreciative of you in this night.”