Hún bað hann fara með sem hann vildi. Hann setr nú jarlinn á millum fóta henni. Var þar gata eigi mjök rúm, en þó kom hann fram ferðinni. Lágu þau nú um stund, sem þeim líkar, áðr en bóndadóttir spyrr, hvárt jarlinum mundi hafa tekizt herzlan. En hann spyrr, hvárt hún vill herða oftar, en hún kvað sér þat vel líka, ef honum þykkir þurfa.

Greinir þá ekki, hversu oft at þau léku sér á þeiri nótt, en hins getr, at Bósi spyrr, hvárt hún vissi ekki til, - "hvert at leita skyldi at gammseggi því, sem vit fóstbræðr erum eftir sendir ok gullstöfum er ritat utan."

Hún kvaðst eigi minna mundu launa honum gullit ok góða nætrskemmtan en segja honum þat, sem hann vill vita, - "en hverr var þér svá reiðr, at þik vill feigan ok senda þik forsending?"

"Eigi gengr illt til alls, ok verðr engi frægr af engu," segir hann, "eru þeir ok margir hlutir, at oft snúast til gæfu, þó at háskasamliga sé stofnaðir."

8. Þeir félagar náðu gammsegginu.

"Hér í skógi þessum stendr hof mikit. Þat á Hárekr konungr, er hér ræðr fyrir Bjarmalandi. Þat er göfgat goð þat, er Jómali heitir. Þat er gull mikit ok gersemar. Fyrir því hofi ræðr móðir konungs, er Kolfrosta heitir. Hún er mögnuð af blótskap, svá at henni kemr engi hlutr á óvart. Hún veit þat fyrir með konstrum sínum, at hún á eigi at lifa út allan þenna mánuð, ok því fór hún hamfari austr á Glæsivöllu ok nam í burt Hleiði, systur Goðmundar konungs, ok ætlar, at hún skuli vera hofgyðja eftir sik. En þat er þó skaði mikill, því at hún er allra meyja fríðust ok kurteisust, ok væri betr, at þat færist undan."

"Hvat er til vandhæfa í hofinu?" sagði Bósi.

"Gammr er þar," sagði hún, "svá bölvaðr ok grimmr, at hann drepr allt þat, er fyrir verðr hans ódæmum.

================ And the above passage divided by sentences ================

Hún bað hann fara með sem hann vildi. 

Hann setr nú jarlinn á millum fóta henni. 

Var þar gata eigi mjök rúm, en þó kom hann fram ferðinni. 

Lágu þau nú um stund, sem þeim líkar, áðr en bóndadóttir spyrr, hvárt jarlinum mundi hafa tekizt herzlan. 

En hann spyrr, hvárt hún vill herða oftar, en hún kvað sér þat vel líka, ef honum þykkir þurfa.

Greinir þá ekki, hversu oft at þau léku sér á þeiri nótt, en hins getr, at Bósi spyrr, hvárt hún vissi ekki til, - "hvert at leita skyldi at gammseggi því, sem vit fóstbræðr erum eftir sendir ok gullstöfum er ritat utan."

Hún kvaðst eigi minna mundu launa honum gullit ok góða nætrskemmtan en segja honum þat, sem hann vill vita, - "en hverr var þér svá reiðr, at þik vill feigan ok senda þik forsending?"

"Eigi gengr illt til alls, ok verðr engi frægr af engu," segir hann, "eru þeir ok margir hlutir, at oft snúast til gæfu, þó at háskasamliga sé stofnaðir."

8. Þeir félagar náðu gammsegginu.

"Hér í skógi þessum stendr hof mikit. 

Þat á Hárekr konungr, er hér ræðr fyrir Bjarmalandi. 

Þat er göfgat goð þat, er Jómali heitir. 

Þat er gull mikit ok gersemar. 

Fyrir því hofi ræðr móðir konungs, er Kolfrosta heitir. 

Hún er mögnuð af blótskap, svá at henni kemr engi hlutr á óvart. 

Hún veit þat fyrir með konstrum sínum, at hún á eigi at lifa út allan þenna mánuð, ok því fór hún hamfari austr á Glæsivöllu ok nam í burt Hleiði, systur Goðmundar konungs, ok ætlar, at hún skuli vera hofgyðja eftir sik. 

En þat er þó skaði mikill, því at hún er allra meyja fríðust ok kurteisust, ok væri betr, at þat færist undan."

"Hvat er til vandhæfa í hofinu?" sagði Bósi.

"Gammr er þar," sagði hún, "svá bölvaðr ok grimmr, at hann drepr allt þat, er fyrir verðr hans ódæmum.