Knútur bóndi á Knútsstöðum sá að þeir Steinólfur reru fyrir landið. Hann kenndi skipið og sendir þegar menn í Fagradal og stefndi mönnum til naustanna. Hann fór og þangað með sína menn. Steinólfur stillir svo til um róðurinn að þeir yrðu mjög jafnskjótir til lands og Þórarinn með sínum mönnum. Gengu þeir Kjallakur þegar upp frá skipi og námu staðar á ströndunni. Þórarinn eggjar þá sína menn til uppgöngu. Voru þeir tveir tigir en þeir Steinólfur hálfur þriðji tugur. Þar varð harður bardagi á eyrinni. Og er þeir höfðu skamma stund barist kom Knútur við fimmtánda mann og veitti Steinólfi og sneri þá skjótt mannfallinu á hendur þeim Þórarni og féll hann þar og níu menn með honum en fimm af Steinólfi. Þeir hlupu á kaf er eftir voru og tóku þeir Þórir þá af sundi er þeir komu eftir og drógu upp í skip sitt. Þeir Gunnar og Ketilbjörn vildu þegar að landi leggja en Þórir bannar þeim og heldur Gunnari. En Ketilbjörn hljóp í framstafn á skipi Steinólfs og dró að sér. Skutu þeir þá við forkum og fluttust frá landi. Þeir Steinólfur hlupu þá ofan á fjöruna og eggja Þóri upp að ganga á land en hann kvað þeim meira mundu fyrir verða "að standa yfir höfuðsvörðum mínum."

Reri hann þá vestur yfir fjörð með bæði skipin en hinir þóttust eigi skipakost til hafa að róa eftir þeim. Þórir lenti við Langeyri og lágu þar níu menn dauðir og allir af Ólafsdælum. Þorvaldur var græðandi og var í brott fluttur. Sex menn voru þar dauðir er þeir höfðu fyrst fundist. En lið það er Steinólfur hafði séð mart lið fara frá Gróstöðum, það voru naut Gró og breiddi hún klæði á hornin. En mannföll þessi eru sögð eftir kumlum þeim er fundin eru þar er bardagarnir hafa verið.

Eftir þessi tíðindi fór Þórir heim til bús síns og fóru þá menn í millum og varð griðum á komið um síðir. Ekki var þessi sætt í saksóknir færð því að þessi tíðindi urðu fyrr en Úlfljótur flutti lög til Íslands út.

================ And the above passage divided by sentences ================

Knútur bóndi á Knútsstöðum sá að þeir Steinólfur reru fyrir landið. 

Hann kenndi skipið og sendir þegar menn í Fagradal og stefndi mönnum til naustanna. 

Hann fór og þangað með sína menn. 

Steinólfur stillir svo til um róðurinn að þeir yrðu mjög jafnskjótir til lands og Þórarinn með sínum mönnum. 

Gengu þeir Kjallakur þegar upp frá skipi og námu staðar á ströndunni. 

Þórarinn eggjar þá sína menn til uppgöngu. 

Voru þeir tveir tigir en þeir Steinólfur hálfur þriðji tugur. 

Þar varð harður bardagi á eyrinni. 

Og er þeir höfðu skamma stund barist kom Knútur við fimmtánda mann og veitti Steinólfi og sneri þá skjótt mannfallinu á hendur þeim Þórarni og féll hann þar og níu menn með honum en fimm af Steinólfi. 

Þeir hlupu á kaf er eftir voru og tóku þeir Þórir þá af sundi er þeir komu eftir og drógu upp í skip sitt. 

Þeir Gunnar og Ketilbjörn vildu þegar að landi leggja en Þórir bannar þeim og heldur Gunnari. 

En Ketilbjörn hljóp í framstafn á skipi Steinólfs og dró að sér. 

Skutu þeir þá við forkum og fluttust frá landi. 

Þeir Steinólfur hlupu þá ofan á fjöruna og eggja Þóri upp að ganga á land en hann kvað þeim meira mundu fyrir verða "að standa yfir höfuðsvörðum mínum."

Reri hann þá vestur yfir fjörð með bæði skipin en hinir þóttust eigi skipakost til hafa að róa eftir þeim. 

Þórir lenti við Langeyri og lágu þar níu menn dauðir og allir af Ólafsdælum. 

Þorvaldur var græðandi og var í brott fluttur. 

Sex menn voru þar dauðir er þeir höfðu fyrst fundist. 

En lið það er Steinólfur hafði séð mart lið fara frá Gróstöðum, það voru naut Gró og breiddi hún klæði á hornin. 

En mannföll þessi eru sögð eftir kumlum þeim er fundin eru þar er bardagarnir hafa verið.

Eftir þessi tíðindi fór Þórir heim til bús síns og fóru þá menn í millum og varð griðum á komið um síðir. 

Ekki var þessi sætt í saksóknir færð því að þessi tíðindi urðu fyrr en Úlfljótur flutti lög til Íslands út.