Þórir kvað sig eigi saka mundu "og mun eg fyrr," segir hann, "standa yfir
höfuðsvörðum þeirra Halls og Steinólfs en þeir fái mér nokkuð mein unnið."
Thorir said he would not blame himself " and I will rather" says he, " have
Hallr's and Steinolf's head in my hands than they are able to do me some
harm."
Eftir það riðu þeir frá Gróstöðum.
After that they ride from Groa's steads.
Rauður og flugumenn Steinólfs sátu fyrir þeim fóstbræðrum við veginn niður
við fjörðinn.
Raudr and Steinolf's assassins awaited those fosterbrothers in ambush by the
way down along the fjord.
Og er þeir Þórir komu ofan á hálsinn Þorskafjarðar megin mælti Ketilbjörn:
"Hvað blikar þar við veginn niður að sjá til fjarðarins?
And when they, Thorir and his men, came down to the ridge at the side of
Thorskafirth, Ketilbjorn spoke, "What shines to be seen? down there along
the way to the fjord?"
Svo þykir mér sem þar komi upp skildir eigi færri en átta.
So it seems to me as if shields are coming up there - - no fewer than eight.
Mun hér ófriður fyrir og hygg eg að þeir vilji nú að til skarar skuli skríða
með oss."
Here will (be) hostilities before (us) and I think that they want now that
we shall slide to a crisis." (Z: skör)
Þórir mælti: "Eigi munum við hopa undan fóstbróðir og víst höfum við fyrr í
mannraunum verið og þeim eigi minnur geigvænlegum en þessi er.
Thorir spoke, " We will not retreat, fosterbrother, and certainly we have
been in dangers before and those no less dangerous than this is.
Og er eigi til reynt hvort nokkurir þessara manna þurfa um sár sín að binda
um það er lýkur."
And it is not to make trial whether some of these men stand in need to bind
their wounds in the end."
Nú ríða þeir fóstbræður þar að er fyrirsátursmenn voru fyrir.
Now those foster brothers ride there toward where the ambushers were before.
Spruttu þeir þegar upp og tókst þar hin harðasta orusta.
They sprang up at once and there the hardest battle began.
Rauður eggjar fast sína menn og segir það skömm mikla ef einir tveir menn
kæmust úr höndum svo margra og kvað þá nú eigi skyldu frá tíðindum hafa að
segja.
Raudr eggs his men on hard and says it to be a great shame if one of the two
men escaped ? so many and told them now (they) should not have to tell the
news.
Skiptust þeir brátt höggum við og er þar skjótt frá að segja að Þórir felldi
þegar tvo menn og Ketilbjörn einn.
They soon exchanged blows at that and to make a long story short, Thorir
slew two men immediately and Ketilbjorn, one.
Og svo lauk að Rauður og einn flugumanna stóð uppi.
And it ended so that Raudr and one assassin remained standing.
Flugumaðurinn hljóp þá sem fætur toguðu á leið til Hofstaða.
The assassin ran then as fast as his feet would carry him on the way to
Temple Stead.
(Hér lýkur eyðufyllingunni.)
Here ends the substituted text.
Ketilbjörn sneri eftir honum og fékk eigi náð honum.
Ketilbjorn turns after him and was not able to catch him.
En Rauður veik þá upp á hálsinn og Þórir eftir honum.
And Rauder turned up then to the ridge and Thorir after him.
Þeir fundust við túngarð í Rauðsdal og börðust alldjarflega því að Rauður
var frækn maður.
They met each other by the fence in Red's dale and and fought very boldly
because Raudr was a valiant man.
En svo lauk að Rauður féll fyrir Þóri.
And it ended that Raudr fell before Thorir.
Eftir það sneru þeir Þórir heim og höfðu setu á Þórisstöðum.
After that they, Thorir and Ketilbjorn, turn home and remain at Thorir's
steads.
En síðan var leitað um sætt af Úlfi hinum skjálga og sættust að því að líkt
var látið víg Rauðs og áverki Þorsteins en fyrirsátin kom í mót þeim mönnum
er féllu af Halli.
And afterwards a settlement was sought from Ulf the squinter and it was
agreed to because Raudr's death was equal to Thorstein's injury and the
ambush came in return for those men who were felled by Hallr.