Þorleifur kimbi mælti þá er hann sá að Steinþór brá sverðinu: "Hvítum ræður þú enn hjöltunum Steinþór," sagði hann, "en eigi veit eg hvort þú ræður enn deigum brandinum sem á hausti í Álftafirði."

Thorleifr Kimbi said then when he saw that Steinthor drew his sword: “White (ræður? Intends?) you still the hilt, Steinthor,” he said, “and I don’t know if you still intend cowardly the sword as in the fall in Alftafrith.”

 

Steinþór svarar: "Það vildi eg að þú reyndir áður við skildum hvort eg hefði deigan brandinn eða eigi."

Steinthor answers: “I wanted that, that you previously try with we separate or if I have fear of the sword or not.”

 

Sóttist þeim seint skerið.

They fought slowly (on) the skerry.

 

Og er þeir höfðu langa hríð við ást gerði Þórður blígur skeið að skerinu og vildi leggja spjóti til Þorleifs kimba því að hann var jafnan fremstur sinna manna.

And when they had dealt with each other for a long time, Thordr Bligr gets time on the skerry and wanted to thrust a spear at Thorleifr Kimbi because he was always most in front of his men.

 

Lagið kom í skjöld Þorleifs.

The thrust landed on Thorleif’s shield.

 

En með því að hann varði sér mjög til spruttu honum fætur á jakanum þeim hinum halla og féll hann á bak aftur og renndi öfugur ofan af skerinu.

And as he exerted himself greatly, his feet slipped on the ice (glossed under Z. “verja” 3), the (ice) that inclines, and he fell backwards and slipped backwards from the skerry.

 

Þorleifur kimbi hljóp eftir honum og vildi drepa hann áður hann kæmist á fætur.

Thorleifr Kimbi ran after him and wanted to kill him before he got to (his) feet.

 

Freysteinn bófi hljóp eftir Þorleifi.

Freysteinn Bofi ran after Thorleifr.

 

Hann var á skóbroddum.

He was on the ice spur.

 

Steinþór hljóp til og brá skildi yfir Þórð, er Þorleifur vildi höggva hann, en annarri hendi hjó hann til Þorleifs kimba og undan honum fótinn fyrir neðan kné.

Steinthor ran to (there) and thrust a shield over Thord, when Thorleifr wanted to strike him, and (with the) other hand he cut Thorleifr Kimbi’s leg off below the knee. (Z. undan 1)

 

En er þetta var tíðinda þá lagði Freysteinn bófi til Steinþórs og stefndi á hann miðjan.

When this happened, then Frestein Bofi stabbed Steinthor and aimed at him in the middle.     (Z. tíðindi)

 

En er hann sá það þá hljóp hann í loft upp og kom lagið milli fóta honum.

But when he saw that, he then jumped up in the air and the blow landed between his feet.

 

Og þessa þrjá hluti lék hann senn sem nú voru taldir.

And these three things, he performed as now were told.

 

Eftir þetta hjó hann til Freysteins með sverðinu og kom á hálsinn og brast við hátt.

After this he struck at Freystein with his sword and it landed on his neck and it hit with a loud noise.

 

Steinþór mælti: "Ball þér nú Bófi?" sagði hann.

Steinthor said: “Did it hit you now, Bofi?” he said.

 

"Ball víst," sagði Freysteinn, "og ball hvergi meir en þú hugðir því að eg er eigi sár."

“It certainly hit,” said Freystein, “and it didn’t hurt more than you intended because I am not wounded.”

 

Hann hafði verið í flókahettu og saumað í horn um hálsinn og kom þar í höggið.

He had been in a cloak hood and a cattle horn sewn in around the neck, and the blow landed there.

 

Síðan snerist Freysteinn aftur upp í skerið.

Then Freystein turned back up to the skerry.

 

Steinþór bað hann eigi renna ef hann væri eigi sár.

Steinthor told him not to run away if he were not wounded.

 

Snerist Freysteinn þá við í skerinu og sóttust þá allfast og varð Steinþóri fallhætt, er jakarnir voru bæði hálir og hallir, en Freysteinn stóð fast á skóbroddunum og hjó bæði hart og tíðum.

Freystein then turned upon him in the skerry and (they) fought then very hard and Steinthor staggers, when ice-floes were both slippery and sloping, but Freystein stood fast on the ice-spur and struck both hard and often.      (Z. fallhætt,, e-m verðr fallhætt, one staggers, is in great danger of falling)