Og er þrælarnir sáu fall Hauks tóku þeir á rás og hljópu heim á leið og elti
Arnkell þá allt um
And when the thralls saw Hauk’s fall they took to their heels and ran home
on the way and Arnkell chased them all through
Öxnabrekkur. Hvarf þá Arnkell aftur og rak heim með sér viðarhestana, tók af
þeim viðinn en
Oxnabrekkur. Arnkell turned back then and drove home with him the horses
carrying the wood, took the wood off them and
lét lausa hestana og festi reipin upp á þá. Var þeim síðan vísað út með
fjalli. Ganga þá hestarnir
turned the horses loose and fastened a rope up on them. Then they were
directed out along the fell. The horses went then
til þess er þeir komu heim til Helgafells. Spurðust nú þessi tíðindi. Stóð
allt kyrrt þessi misseri.
until they came home to Helga Fells. Now these tidings were learned of.
All stood quiet these seasons.
En um vorið eftir bjó Snorri goði til vígsmálið Hauks til Þórsnessþings en
Arnkell bjó
And during the next spring, Chieftain Snorri prepared a case regarding Hauk’s
slaying for the Thorsness Thing and Arnkell prepared
frumhlaupið til óhelgi Hauki. Og fjölmenntu mjög hvorirtveggju til þingsins
og gengu með miklu
a personal assault (case) for the outlawry of Hauk. And very great crowds
for each (went) to the Thing and went with great
kappi að þessum málum. En þær urðu málalyktir að Haukur varð óheilagur að
frumhlaupinu og
champions to these cases. And those endings of the cases happened that Hauk
was outlawed for personal assault and
ónýttust mál fyrir Snorra goða og riðu við það heim af þinginu. Voru þá
dylgjur miklar með mönnum um sumarið.
Chieftain Snorri’s case moot and (people) rode at that home from the Thing.
Then was great suppressed enmity among men during the summer.
36. kafli
Þorleifur hét maður. Hann var austfirskur og hafði orðið sekur um konumál.
Hann kom til
A man was called Thorleif. He was an Eastfirther and had become outlawed
due to a love affair. He came to
Helgafells um haustið og beiddi Snorra goða viðtöku en hann veik honum af
höndum og töluðu
Helgafells during the fall and asked Chieftain Snorri for acceptance, but he
dismissed him out of hand and they talked
þeir mjög lengi áður hann fór á brott. Eftir það fór Þorleifur inn á Bólstað
og kom þar um kveldið og var þar aðra nótt.
very long before he went away. After that Thorleif went in to Bolstad and
came there during the evening and was there another? night.
Arnkell stóð upp snemma um morguninn og negldi saman útihurð sína. En er
Þorleifur reis upp
Arnkell got up early in the morning and nailed the outer door together And
when Thorleif rose up
gekk hann til Arnkels og beiddi hann viðtöku. Hann svarar heldur seinlega og
spyr ef hann hefir fundið Snorra goða.
he went to Arnkell and asked him for acceptance. He answers rather slowly
and asks if he has met Chieftain Snorri.
"Fann eg hann," segir Þorleifur, "og vildi hann engan kost á gera að taka
við mér enda er mér
“I met him,” says Thorleif, “and he wanted no option to do to accept me or
if I am
lítið um," segir Þorleifur, "að veita þeim manni fylgd er jafnan vill sinn
hlut láta undir liggja við hvern mann sem um er að eiga."
looked about (?),” says Thorleif, “to grant that man a following when always
his lot will (be?) allowed to lie under with every man that is to deal
with.”
"Eigi kemur mér það í hug," segir Arnkell, "að Snorri kaupi sínu kaupi betur
þótt hann gefi þér mat til fylgdar."
“It did not come in my mind,” says Arnkell, “that Snorri would make a
bargain - his bargain better - although he would give you food for following
(him).”
"Hér vil eg á halda um viðtökuna Arnkell sem þú ert," segir Þorleifur.
“Here I want to stay regarding acceptance, Arnkell, as you are,” says
Thorleif.
"Eigi er eg vanur," segir Arnkell, "að taka við utanhéraðsmönnum."
“I am not accustomed,” says Arnkell, “to receive men from outside the
district.”