En er þeir komu inn á hálsbrúnina þá ærðust yxnirnir og urðu þegar lausir og
hljópu þegar af
And when they came in to the brow of the hill, then the oxen were exhausted
and suddenly became loose and ran at once forward from
hálsinum fram og stefndu út með hlíðinni fyrir ofan garð að Úlfarsfelli og
þar út til sævar og
the ridge and turned out along the slope above a fence at Ulfar’s fell and
there out to sea and
voru þá sprungnir báðir. En Þórólfur var þá svo þungur að þeir fengu hvergi
komið honum
both were then dead of exhaustion. But Thorolf was then so heavy that they
were neither able to bring him
talsvert. Færðu þeir hann þá á einn lítinn höfða er þar var hjá þeim og
jörðuðu hann þar og heitir
a measurable (distance?). The carried him then to a small knoll which was
there near them and buried him there and
þar síðan Bægifótshöfði.
ever after there is called Lamefoot knoll.
Lét Arnkell síðan leggja garð um þveran höfðann fyrir ofan dysina svo hávan
að eigi komst yfir
Then Arnkell had a fence placed across the knoll above the grave so high
that nothing came over
nema fugl fljúgandi og sér enn þess merki. Lá Þórólfur þar kyrr alla stund
meðan Arnkell lifði.
except for birds flying and (one) still sees this landmark. Thorolf lay
there quietly all the time while Arnkell was alive.
35. kafli
Snorri goði lét vinna Krákunesskóg allt að einu þó að Þórólfur bægifótur
hefði um vandað en það
Chieftain Snorri had Krakuness forest all worked nevertheless, even though
Thorolf lamefoot raised objections? but
fannst á Arnkatli goða að honum þótti eigi að lögum farið hafa
heimildartakan á skóginum. Þótti
(goða?) Arnkell found that to him the taking of title of the forest seemed
not to have gone lawfully. It
honum Þórólfur hafa gert arfskot í því er hann hafði fengið Snorra goða
skóginn.
seemed to him Thorolf had created a fraud in the matter of inheritance in it
when he had given the forest to Chieftain Snorri.
Það var eitt sumar er Snorri sendi þræla sína að vinna skóginn og hjuggu
þeir timbur mart og
It was one summer when Snorri sent his thralls to work the forest and they
hewed much timber and
hlóðu saman og fóru heim eftir það. En er timbrið þornaði lét Arnkell sem
hann mundi heim bera
piled it together and went home after that. And when the timber had dried,
Arnkell made as if he would carry the timber home
timbrið en það varð þó eigi en þó bað hann smalamann sinn verða varan við þá
er Snorri léti
but yet it did not happen and yet he bade his shepherd to be aware then when
Snorri had
sækja timbrið og segja sér. En er þurr var viðurinn sendi Snorri þræla sína
þrjá að sækja viðinn.
(someone) check on the timber and tell him. And when the wood was dry,
Snorri sent his three thralls to get the wood.
Hann fékk til Hauk, fylgdarmann sinn, að fylgja þrælunum til styrks við þá.
Fóru þeir síðan og
He made Hauk, his attendant, accompany the thralls for strength with them.
Then they went and
bundu timbrið á tólf hesta, sneru síðan heim á leið.
bound the timber on twelve horses, turned then on the way home.
Smalamaður Arnkels varð var við ferð þeirra og segir Arnkatli. Hann tók vopn
sín og reið eftir
Arnkell’s shepherd was aware of their journey and tells Arnkell. He took
his weapons and rode after
þeim og gat farið þá út frá Svelgsá, milli og Hóla, og þegar hann kemur
eftir þeim hljóp Haukur
them and then went out from Svelgs River, between Hol, and as soon as he
comes after them Hauk leaps
af baki og lagði til Arnkels með spjóti, kom það í skjöldinn og varð hann
eigi sár. Þá hljóp
from the horse and thrust at Arnkell with a spear and (the blow) came in the
shield and did not injure him. Then
Arnkell af baki og lagði til Hauks með spjóti og kom það á hann miðjan og
féll hann þar sem nú heitir Hauksá.
Arnkell leaps from his horse and thrust at Hauk with a spear and (the
thrust) came in his middle and he fell there which is now called Hauk’s
River.