Þórarinn hét maður er bjó í Langadal. Hann var goðorðsmaður og ekki ríkur.
Son hans hét
A man was named Thorarinn who lived in Long Dale. He was a man with dignity
and authority of a chieftain and not powerful (or wealthy?). His son was
named
Auðgísl. Hann var frálegur maður. Þorgils Hölluson tók af þeim feðgum
goðorðið og þótti þeim
Audgisl. He was a brisk man. Thorgils Halla’s son took from them, father
and son, the dignity and authority of a chieftain and it seemed to them
það hin mesta svívirðing. Auðgísl fór á fund Snorra goða og sagði honum
þenna ójafnað og bað hann ásjá.
the greatest dishonour. Audgisl went to a meeting with Chieftain Snorri and
told him of that unfairness and asked him for help.
Snorri svarar vel að einu og tók lítinn af öllu og mælti: "Gerist hann
Hölluslappi nú framgjarn og
Snorri answers well to that and made little of all and said, “He, Halla-good
for nothing (slápr?) becomes eager now and
áburðarmikill. Hvort mun Þorgils enga þá menn fyrir hitta að eigi muni honum
allt vilja þola? Er
showy. Will Thorgils meet no men then before that none will want to dare
all?
það víst auðsætt að hann er mikill maður og knálegur en komið hefir orðið
slíkum mönnum í hel sem hann er."
It is certainly easily seen that he is a big man and hardy but such men as
he is have happened to come to death.”
Snorri gaf Auðgísli öxi rekna er hann fór í brott.
Snorri gave Audgisl an inlaid axe when he went away.
Um vorið fóru þeir Þorgils Hölluson og Þorsteinn svarti suður til
Borgarfjarðar og buðu bætur
During the spring they, Thorgils Halla’s son and Thorstein the black went
south to Borgarfjord and offered compensation
sonum Helga og öðrum frændum hans. Var sæst á það mál og var ger góð sæmd.
Galt Þorsteinn
to Helgi’s son and other kinsmen of his. It was seen at that time and good
honour was done. Thorsteinn paid
tvo hluti bóta vígsins en Þorgils skyldi gjalda þriðjung og skyldi greiða á
þingi.
two shares of the compensation for the slayings and Thorgils should owe a
third and should pay at the Thing.
Þetta sumar reið Þorgils til þings. Og er þeir komu á hraunið að Völlum sáu
þeir konu ganga í
That summer Thorgils rode to the Thing. And when they came to the lava
field at Vellir, they saw a woman walking
móti sér. Sú var mikil harðla. Þorgils reið í móti henni en hún veik undan
og kvað þetta:
towards them. That one was very large. Thorgils rode to meet her, but she
turned away and recited this:
Kosti fyrðar
Warriors’ choices
ef framir þykjast
if it seems (to be) courage
og varist við svo
and defends thus
vélum Snorra.
with Snorri’s tricks.
Engi mun við varast,
None will defend himself with
vitr er Snorri.
wise is Snorri.
Síðan gekk hún leið sína.
Then she went on her way.
Þá mælti Þorgils: "Sjaldan fór svo þá er vel vildi að þú færir þá af þingi
er eg fór til þings."
Then Thorgils spoke, “Seldom went so then when wished well that you should
go then from the Thing when I went to the Thing.”
Þorgils ríður nú á þingið og til búðar sinnar og var kyrrt öndvert þingið.
Thorgils rides now to the Thing and to his booth and the beginning of the
Thing was quiet.