Sorry for the delay in sending. Still in a state of gibbering idiocy after
the last ON verse.
Grace
57. kafli - Af Þorgilsi
Maður hét Þorgils og var Hölluson. En því var hann kenndur við móður sína að
hún lifði lengur en faðir hans. Hann hét Snorri og var son Álfs úr Dölum.
Halla móðir Þorgils var dóttir Gests Oddleifssonar. Þorgils bjó í Hörðadal á
þeim bæ er í Tungu heitir. Þorgils var mikill maður og vænn og hinn mesti
ofláti. Engi var hann kallaður jafnaðarmaður. Oft var heldur fátt með þeim
Snorra goða. Þótti Snorra Þorgils hlutgjarn og áburðarmikill. Þorgils gaf
sér margt til erinda út í sveitina. Hann kom jafnan til Helgafells og bauð
sig til umsýslu með Guðrúnu. Hún tók á því vel aðeins og lítið af öllu.
Þorgils bauð heim Þorleiki syni hennar og var hann löngum í Tungu og nam lög
að Þorgísli því að hann var lögkænn maður.
Í þenna tíma var í förum Þorkell Eyjólfsson. Hann var frægur maður og
kynstór og var hann mikill vin Snorra goða. Hann var og jafnan með Þorsteini
Kuggasyni frænda sínum þá er hann var út hér.
Og eitt sinn er Þorkell átti skip uppi standanda í Vaðli á Barðaströnd þá
varð atburður sá í Borgarfirði að son Eiðs úr Ási var veginn af sonum Helgu
frá Kroppi. Hét sá Grímur er vegið hafði en bróðir hans Njáll. Hann
drukknaði í Hvítá litlu síðar. En Grímur varð sekur skógarmaður um vígið og
lá hann úti á fjöllum er hann var í sektinni. Hann var mikill maður og
sterkur. Eiður var þá mjög gamlaður er þetta var tíðinda. Varð af því að
þessu ger engi reki. Mjög lögðu menn til orðs Þorkatli Eyjólfssyni er hann
rak eigi þessa réttar.
Um vorið eftir þá er Þorkell hafði búið skip sitt fer hann suður um
Breiðafjörð og fær sér þar hest og ríður einn saman og léttir eigi ferðinni
fyrr en hann kemur í Ás til Eiðs frænda síns. Eiður tók við honum
feginsamlega. Þorkell segir honum sitt erindi að hann vill leita til fundar
við Grím, skógarmann hans, spyr þá Eið ef hann vissi nokkuð til hvar bæli
hans mundi vera.