Þá mælti Álfgeir stýrimaður: "Veita munum vér þér allt það er vér megum hvað sem þú vilt upp taka."
Then captain Alfgeir spoke: "We will give you all that which we can, whatsoever you wanted to choose."

Þórarinn svarar: "Eigi nenni eg nú lengur hér að standa."
Thorarin answers: "I cannot bear to stand her any longer."

Eftir þetta hlaupa þeir Þórarinn út og vilja hleypa upp dóminum.
After that, they, Thorarin (and company), leap out and wanted to break up the court.

Þeir voru sjö saman og sló þegar í bardaga.
They were seven altogether and it came to a fight. (Z. slá 7 - slær þegar í bardaga, it came to a fight;)

Þórarinn vó húskarl Þorbjarnar en Álfgeir annan.
Thorarin killed Thorbjarn's house-servant and Alfeir second.

Þar féll og húskarl Þórarins.
Thorarin's house-servant also died there.

Ekki festi vopn á Oddi Kötlusyni.
No weapon stuck fast in Odd Koluson.

Auður húsfreyja hét á konur að skilja þá og köstuðu þær klæðum á vopn þeirra.
Mistress Audur exhorted (her) man to break off then and threw clothes on their weapons. (Z heita 2 – heita á e-n, to exhort one (in battle))

Eftir það gengur Þórarinn inn og hans menn en þeir Þorbjörn riðu í brott og sneru áður málum til Þórsnessþings.
After that Thorarin goes in, also his men, and they, Thorbjorn (and the others), road away and turned to another time to the assembly of Thorness.

Þeir riðu upp með voginum og bundu sár sín undir stakkgarði þeim er Korngarður heitir.
They rode up along the bay and bound their wounds under the stack-yards which are called Korngardr (grain-yard).

Í túninu í Mávahlíð fannst hönd þar sem þeir höfðu barist og var sýnd Þórarni.
In the enclosure in Mavahlid was found a hand where they had fought and it was seen by Thorarinn.

Hann sá að þetta var konuhönd.
He saw that this was a woman's hand.

Hann spurði hvar Auður var.
He asked where Audur was.

Honum var sagt að hún lá í sæng sinni.
It was told to him that she lay in her bed.

Þá gekk hann til hennar og spurði hvort hún var sár.
He then went to her and asked whether she was wounded.

Auður bað hann ekki um það hirða en hann varð þó vís að hún var handhöggin.
Audur asked him not to care about that, but nevertheless he became aware that she was hand-chopped. (Z. hirða 4 - hirða eigi um e-t, not to care about)

Kallar hann þá á móður sína og bað hana binda sár hennar.
He then calls to his mother and asked her to bind her wound.

Þá gekk Þórarinn út og þeir félagar og runnu eftir þeim Þorbirni.
Then Thoroarinn and the companions went out and ran after the Thorbirns.

Og er þeir áttu skammt til garðsins heyrðu þeir mælgi til þeirra Þorbjarnar og tók Hallsteinn til orða og mælti: "Af sér rak Þórarinn ragmælið í dag."
And when they had (gone) a short distance to the yard they heard much talking to the Thorbjarns and Hallsteinn began to speak and said: "Of himself Thorarinn performed an ignominious calumny today."

"Djarflega barðist hann," segir Þorbjörn, "en margir verða vaskir í einangrinum þó að lítt séu vaskir þess í milli."
"He fought boldy," says Thorbjorn, "but many become valiant in a great strait although that would be little manly otherwise." (similar to Z. milli 2 - var enn meirr vönduð veizla en þess í m., more than otherwise)

Oddur svarar: "Þórarinn mun vera hinn röskvasti maður en slys mun það þykja er hann henti þá er hann hjó höndina af konu sinni."
Oddr answers: "Thorarinn will be the most mature man, but it will be thought an accident when he was fit where he struck the hand off his wife."

"Var það satt?" segir Þorbjörn.
"Was that true?" says Thorbjorn.

"Satt sem dagur," segir Oddur.
"Clear as noonday," says Oddr.

Þá hljópu þeir upp og gerðu að þessu mikla sköll og hlátur.
Then they sprang to their feet and (it) arose to this much mocking and laughter

Í þessu komu þeir Þórarinn eftir og varð Nagli skjótastur.
In this they, Thorarinn (and the others) came after and it happened Nagli (was) quicker.

En er hann sá að þeir ofruðu vopnunum glúpnaði hann og hljóp umfram og í fjallið upp og varð að gjalti.
When he saw that they made a gift of weapons he became downcast and jumped above and up in the mountain and turned mad with terror. (Z. gjallr - verða at gjalti, to turn mad with terror)