En er Oddur kom til Fróðár virtu þeir Þorbjörn sem Spá-Gils hefði nokkurar
sneiðir stungið
And when Odd came to Frod River, they, Thorbjorn (and co.) thought Spa Gils,
had cut the

Máhlíðingum um mál þessi. Sagði Oddur og að hann hafði svo mælt að þeir væru
líkastir til
Mavahlid folk somewhat with sarcasm regarding this case. Odd said that he
had spoken thus that they were most likely in

hrossatöku er sjálfir voru févana og höfðu þó aukið hjónum úr því sem vandi
var til. Í þessum
horse theft who themselves were lacking in animals (or wealth) and yet had
increased the household by virtue of it as could have been expected??? By
these words, it seemed to

orðum þótti Þorbirni kveðið á Máhlíðinga.
Thorbjorn spoken of the Mahvalid folk.

Eftir þetta reið Þorbjörn heiman við tólfta mann. Hallsteinn sonur hans var
þar í för en Ketill
After this Thorbjorn rode from home as the twelfth man. Hallstein his son
was there on the journey and Ketill

kappi, annar sonur hans, var þá utanlands. Þar var Þórir, sonur Arnar af
Arnarhvoli, nábúi
champion, another of his sons, was then abroad. There was also Thorir, son
of Arnar of Arnar’s Hill,

Þorbjarnar, hinn röskvasti maður. Oddur Kötluson var í þessi ferð. En er
þeir komu í Holt til
Thorbjorn’s neighbor, the most well-grown man. Odd Katla’s son was on this
journey. And when they came to Holt to

Kötlu færði hún Odd son sinn í kyrtil móbrúnan er hún hafði þá nýgert.
Katla, she brought Odd her son in a dark brown shirt which she had just made
then.

Síðan fóru þeir í Mávahlíð og var Þórarinn og heimamenn í dyrum úti er þeir
sáu mannferðina.
Afterwards they went to Mavahlid and Thorarinn and servants were out in the
doorway when they saw the journey of men.

Þeir kvöddu Þorbjörn og spurðu tíðinda.
They greeted Thorbjorn and asked the news.

Síðan mælti Þorbjörn: "Það er vort erindi hingað Þórarinn," segir hann, "að
vér leitum eftir
Then Thorbjorn spoke, “It is our errand here, Thorarinn,” says he, “that we
seek

hrossum þeim er stolin voru frá mér í haust. Viljum vér hér beiða rannsóknar
hjá yður."
those horses which were stolen from me in the fall. We want to ask to
ransack here near you.”

Þórarinn svarar: "Er rannsókn þessi nokkuð með lögum upp tekin eða hafið þér
nokkura
Thorarinn answers, “Is this ransacking somewhat done under the law or have
you summoned some

lögsjáendur til kvadda að skynja þetta mál eða viljið þér nokkur grið selja
oss í rannsókn þessi
surveyor to inquire (into) this case or do you want to grant us some truce
in this ransacking

eða hafið þér nokkuð víðara farið til rannsóknar?"
or have you gone somewhat further to ransack?”

Þorbjörn svarar: "Ekki ætlum vér að víðar þurfi þessa rannsókn að fremja."
Thorbjorn answers, “We do not intend to need to perform this ransacking more
widely.”

Þórarinn svarar: "Þá viljum vér þverlega þessar rannsóknar synja ef þér
viljið aflaga eftir leita og upp hefja."
Thorarinn answers, “Then we will flatly refuse this ransacking if you want
to search unlawfully and begin??”

Þorbjörn svarar: "Þá munum vér það fyrir satt hafa að þú sért sannur að
sökinni er þú vilt þig eigi láta undan bera með rannsókninni."
Thorbjorn answers, “Then we will have it for sure that you are proven
(guilty) in the case when you will not allow the ransacking to ??”

"Gerið það sem yður líkar," segir Þórarinn.
“Do as you please,” says Thorarinn.

Eftir það setti Þorbjörn dyradóm og nefndi sex menn í dóm. Síðan sagði
Þorbjörn fram sökina á
After that Thorbjorn arranged a door-court and named six men in the court.
Afterwards Thorbjorn announced the case

hendur Þórarni um hrossatökuna.
against Thorarinn regarding horse theft.

Þá gekk Geirríður út í dyrnar og sá hvað er títt var og mælti: "Of satt er
það er mælt er að meir
Then Gerrid went out to the doors and saw what was happening and spoke,
“Surely it is said that

hefir þú Þórarinn kvenna skap en karla er þú skalt þola Þorbirni digra
hverja skömm og eigi veit eg hví eg á slíkan son."
Thorarinn has more (the) disposition of a woman than a man when you shall
endure whatever shame from Thorbjorn and I do not know why I have such a
son.”

Fred & Grace Hatton
Hawley, Pa.