Eftir það fór Börkur í brott frá Helgafelli og vestur á Meðalfellsströnd og
bjó fyrst á Barkarstöðum milli Orrahvols og Tungu. Síðan fór hann í
Glerárskóga og bjó þar til elli.
15. kafli
Snorri Þorgrímsson gerði bú að Helgafelli og var móðir hans fyrir innan
stokk. Már Hallvarðsson, föðurbróðir Snorra, réðst þangað með mart búfé og
tók forráð fyrir búi Snorra. Hafði hann þá hið mesta rausnarbú og fjölmennt.
Snorri var meðalmaður á hæð og heldur grannlegur, fríður sýnum, réttleitur
og ljóslitaður, bleikhár og rauðskeggjaður. Hann var hógvær hversdaglega.
Fann lítt á honum hvort honum þótti vel eða illa. Hann var vitur maður og
forspár um marga hluti, langrækur og heiftúðigur, heilráður vinum sínum en
óvinir hans þóttust heldur kulda af kenna ráðum hans. Hann varðveitti þá
hof. Var hann þá kallaður Snorri goði. Hann gerðist þá höfðingi mikill en
ríki hans var mjög öfundsamt því að þeir voru margir er eigi þóttust til
minna um komnir fyrir ættar sakir en áttu meira undir sér fyrir afls sakir
og prófaðrar harðfengi.
Börkur digri og Þórdís Súrsdóttir áttu þá dóttur er Þuríður hét og var hún
þá gift Þorbirni digra er bjó á Fróðá. Hann var sonur Orms hins mjóva er þar
hafði búið og numið Fróðárland. Þuríði, dóttur Ásbrands frá Kambi úr
Breiðavík, hafði hann áður átta. Hún var systir Bjarnar Breiðvíkingakappa,
er enn kemur síðar við þessa sögu, og Arnbjarnar hins sterka. Synir þeirra
Þorbjarnar voru þeir Ketill kappi og Gunnlaugur og Hallsteinn. Þorbjörn var
mikill fyrir sér og ósvífur við sér minni menn.
Þá bjó í Mávahlíð Geirríður, dóttir Þórólfs bægifótar, og Þórarinn svarti
sonur hennar. Hann var mikill maður og sterkur, ljótur og hljóðlyndur, vel
stilltur hversdaglega.