En er þeir voru að tíðindum spurðir þá sögðu þeir dráp Gísla Súrssonar og
þeirra manna er látist
And when they had asked the tidings then they told of the killing of Gisli
Sur’s son and of those men who had died
höfðu fyrir honum áður hann féll. Við þessi tíðindi varð Börkur allgleymur
og bað Þórdísi og
by him before he fell. Bork became very gleeful at this news and bade
Thordis and
Snorra að þau skyldu fagna Eyjólfi sem best, þeim manni er svo mikla skömm
hafði rekið af höndum þeim frændum.
Snorri that they should receive Eyjolf as well as possible, for that man who
had driven off such great shame from those kinsmen.
Snorri lét sér fátt um finnast um þessi tíðindi en Þórdís segir að þá var
vel fagnað "ef grautur er gefinn Gíslabana."
Snorri rather disliked this news, but Thordis says that they were well
received “if porridge is given to Gisli’s slayer.”
Börkur svarar: "Eigi hlutast eg til málsverða."
Bork answers, “I don’t meddle in meals.”
Börkur skipar Eyjólfi í öndvegi en förunautum hans utar frá honum. Þeir
skutu vopnum sínum á
Bork arranges Eyjolf in the high seat and his fellow travelers further out
from him. They cast their weapons
gólfið. Börkur sat innar frá Eyjólfi en þá Snorri.
to the floor. Bork sat more inwards from Eyjolf and then (came) Snorri.
Þórdís bar innar grautartrygla á borð og hélt með á spónum og er hún setti
fyrir Eyjólf þá féll
Thordis carried a small porridge trough in to (the) table and held a spoon
also when she set (it) before Eyjolf, then
niður spónn fyrir henni. Hún laut niður eftir og tók sverð hans Eyjólfs og
brá skjótt og lagði
the spoon fell down before her. She looked down towards (it) and took his,
Eyjolf’s, sword and quickly drew (it) and thrust
síðan upp undir borðið og kom í lær Eyjólfi en hjaltið nam við borðinu og
varð þó sárið mikið.
then up under the table and (it) came in Eyjolf’s thigh but the hilt caught
on the table and yet (it) still became a large wound.
Börkur hratt fram borðinu og sló til Þórdísar. Snorri hratt Berki svo að
hann féll við en tók til
Bork pushed (back) from the table and swung at Thordis. Snorri pushed Bork
so that he fell at that but grasped
móður sinnar og setti hana niður hjá sér og kvað ærnar skapraunir hennar
þótt hún væri óbarin.
his mother and set her down near him and said (it was) enough trial of her
temper though she was unbeaten??
Eyjólfur hljóp upp og hans menn og hélt þar maður á manni.
Eyjolf leaped up and his men and it was there man (against?) man.
Þar urðu þær málalyktir að Börkur seldi Eyjólfi sjálfdæmi og gerði hann
mikið fé sér til handa
There they resolved the case that Bork would give Eyjolf self-judgment and
he got himself much money into his hands
fyrir áverkann. Fór hann við það í brott. Af þessu óx mjög óþokki með þeim
Berki og Snorra.
for the misdeed. He went away with that. From this grew great dislike
between them, Bork and Snorri.
14. kafli
Á vorþingi um sumarið heimti Snorri föðurarf sinn af Berki. Börkur svarar
svo að hann mundi
At the spring Thing during the summer Snorri took possession of his
inheritance from his father from Bork. Bork answers thus that he would
gjalda honum föðurarf sinn "en eigi nenni eg," segir hann, "að skipta
Helgafelli sundur. En eg sé
pay him his inheritance “but I am not of a mind,” says he, “to divide
Helgafell apart. But I see
að okkur er eigi hent að eiga saman tvíbýli og vil eg leysa landið til mín."
that for us (it) is not suitable to have two households on one farm together
and I will purchase the land for myself.”
Snorri svarar: "Það þykir mér jafnlegast að þú leggir land svo dýrt sem þér
líkar en eg kjósi hvor okkar leysa skal."
Snorri answers, “It seems to me most equitable that you fix (the price) for
the land as expensive as you please, but I choose which of us shall
purchase.”